Содержание
- 2. Рэфракцыя святла ў атмасферы Часта лічаць, што паказчык праламлення паветра роўны адзінцы (n ≈ 1). Але
- 3. Пры гэтым трэба ўлічваць не толькі тое, што паказчык праламлення атмасферы шмат большы адзінкі (n ≈1,000292),
- 4. Сувязь паміж паказчыкам праламлення n і шчыльнасцю паветра ρ вызначаецца роўнасцю З улікам бараметрычнай формулы атрымліваем
- 5. Такім чынам, паказчык праламлення атмасферы плаўна змяняецца з вышынёй h. Пры гэтым з вышынёй шчыльнасць паветра
- 6. З’ява скрыўлення светлавых прамянёў пры праходжанні праз атмасферу называецца рэфракцыяй святла. Адрозніваюць астранамічную і зямную рэфракцыі.
- 7. У гэтых выпадках назіральнік бачыць аб’ект не ў тым накірунку, які адпавядае рэчаіснасці; аб’ект можа быць
- 8. Уявім, што атмасфера складаецца з набору аптычна аднародных гарызантальных слаёў аднолькавай таўшчыні. Пры гэтым паказчык праламлення
- 9. У рэчаіснасці паказчык праламлення зямной атмасферы змяняецца безупынна і траекторыя руху святла ўяўляе плаўную крывую лінію.
- 10. Калі б не было рэфракцыі, то аб’ект быў бы бачны назіральніку пад вуглом α (зенітная адлегласць
- 11. У выніку рэфракцыі назіральнік бачыць аб’ект не пад вуглом α, а пад вуглом ψ.
- 12. Паколькі ψ Гэта азначае, што зенітная адлегласць, што назіраецца, меншая, чым сапраўдная. Вугал, які роўны рознасці
- 13. Захад Сонца На паказчык праламлення атмасферы ўплывае не толькі вышыня, але і канвекцыйныя патокі, вецер, вільготнасць,
- 14. Змяненне шчыльнасці і тэмпературы ніжніх слаёў атмасферы прыводзіць да своеасаблівых захадаў Сонца. Часам здаецца, што Сонца
- 15. Калі ў гэты час падняцца на вяршыню ўзгорка, верхні паверх будынка ці верхнюю палубу цеплахода, то
- 16. Такая карціна назіраецца, калі паветра каля самой Зямлі аказваецца халодным, а вышэй размяшчаецца слой адносна цёплага
- 17. У гэтым выпадку паказчык праламлення паветра n змяняецца з вышынёй h такім чынам, як паказана на
- 18. Пераход ад ніжняга халоднага слоя да слоя цёплага над ім прыводзіць да рэзкага спаду n, што
- 19. Мігценне зорак Гэта з’ява звязана з астранамічнай рэфракцыяй святла і ўяўляе сабой нерэгулярнае змяненне інтэнсіўнасці выпраменьвання
- 20. Мігценне найбольш прыкметнае ў зорак, якія знаходзяцца паблізу лініі гарызонта. У гэтым выпадку слой атмасферы, праз
- 21. Міражы Гэта з’ява звязана з зямной рэфракцыяй святла. Існуе наступнае правіла: у аптычна неаднародным асяроддзі светлавы
- 22. Часта здараецца, што тэмпература паветра на вышыні змяняецца. Калі каля паверхні Зямлі тэмпература нізкая, а на
- 23. Пры праламленні святла ў верхніх слаях атмасферы прамяні адхіляюцца да Зямлі (выпукласцю ў бок памяншэння n).
- 24. Часам пры больш рэзкім змяненні тэмпературы на вышыні h адбываецца поўнае адбіццё прамянёў, якія даюць адваротны
- 25. Акрамя верхняга існуе і ніжні міраж. Ён мае месца ў тых выпадках, калі тэмпература ніжніх слаёў
- 26. Такая з’ява (ніжні міраж) часта мае месца ў пустыні (азёрны міраж) ці над асфальтам у гарачы
- 27. Пры змяненні атмасферных працэсаў можна назіраць пераход ніжняга міража ў верхні і наадварот. Гэта з’ява носіць
- 28. У залежнасці ад характара мясцовасці і стану атмасферы, дзе ўзнікаюць міражы, яны бываюць розных тыпаў. Слаі:
- 29. “Лятучы галандзец” – карабль-прывід перад крушэннем. “Фата-Марганэ” – дварцы на гарызонце. “Брокенскія прывіды” – гіганцкія фігуры
- 30. Вясёлка Гэта аптычная з’ява звязана з праламленнем светлавых прамянёў на шматлікіх кроплях дажджу. Вясёлка ўяўляе сабой
- 31. Вясёлка ўзнікае, дзякуючы праламленню сонечных прамянёў у дажджавых кроплях. Пры гэтым адбываецца раскладанне святла ў спектр
- 32. Часам назіраюцца адразу дзве вясёлкі. Калі ўнутры кроплі вады адбываецца два праламленні і адно адбіццё, атрымліваецца
- 33. У вясёлцы колеры чаргуюцца ў той жа паслядоўнасці, як і ў аптычным спектры: чырвоны, аранжавы, жоўты,
- 34. Унутраная (звернутая да паверхні Зямлі) крайняя вобласць вясёлкі – фіялетавая, а вонкавая – чырвоная. У другаснай
- 35. Гало Гало (ад грэчаскага hálõs – круг, дыск) узнікае ў выніку праламлення і адбіцця сонечнага святла
- 36. У выніку праламлення святла вакол Сонца ці Месяца назіраюцца кругі (кольца), якія свецяцца: вуглавы радыус кольца
- 37. У выніку дысперсіі святла кольца гало заўсёды афарбаваны (унутраная вобласць чырвоная). Калі восі шасцігранных ледзяных прызм
- 38. Калі восі ледзяных шасціграннікаў арыентаваны строга вертыкальна, то гало будзе мець выгляд не кольца, а двух
- 39. Гэта з’ява мае спецыяльную назву – несапраўдныя сонца. Назіральнік бачыць як бы тры Сонца, вуглавая адлегласць
- 40. Венцы Яны ўяўляюць адно або некалькі афарбавыных кольцаў вакол Сонца ці Месяца. Могуць назірацца і вакол
- 41. Дзённае святло Наяўнасць у атмасферы Зямлі розных аптычных неаднароднасцей (туману, часцінак пылу і дыму, змяненне шчыльнасці
- 42. Блакітны колер неба і чырвоны колер зары Блакітны колер неба і чырвоны колер зары тлумачацца малекулярным
- 43. Калі б рассеянне святла не адбывалася, то неба было б абсалютна чорным. На гэтым чорным фоне
- 44. Згодна закону Рэлея: інтэнсіўнасць рассеянага святла адваротна прапарцыйна даўжыні светлавой хвалі ў чацвёртай ступені Такім чынам,
- 45. Закон Рэлея выконваецца для часціц памеры якіх параўнальны з даўжынёй светлавой хвалі. Калі памеры часціц, якія
- 46. Такім чынам, калі назіральнік будзе глядзець у верх, то ён убачыць блакітнае неба.
- 47. Пры ўсходзе або захадзе Сонца прамое сонечнае святло, якое прайшло праз значную тоўшчу атмасферы павінна быць
- 48. Чырвоны колер будзе мець Месяц пры ўсходзе і захадзе. Паколькі змяненне шчыльнасці малекул паветра і інтэнсіўнасць
- 49. З павелічэннем вышыні над паверхняй Зямлі атмасфера становіцца больш чыстай і насычанасць рассеянага святла блакітнымі прамянямі
- 51. Скачать презентацию