Стилистика

қоян, Ор қоян атлы бір қоян, Он екі көжек атасы - Қаудырқұлақ шал қоян Жүйрікпін деп мақтанбас. Жүйрікпін деп мақтанса, Ұзын жолдың үстінде Оралып ойнап тұрған ---ассонанс О дағы бір құба арланға жолығар! Алма мойын сам үйрек Ана Еділден көксіген, Көлді тастап қырға ұшса,

оққа жолығар! Тағыдай түн түре қараған, Таң берісіп жусаған, Тарпаңдай тізесін бүгіп су ішкен Арқада мезгілсіз жылқы жусаса, О дағы бір аш қасқырға жолығар! Сөйлегенде сөзі аузына сыймаған, Еріккенде қызыл тілін тыймаған Ғақбытлы сол жаман О дағы бір пәлеге жолығар! Атадан алтау тудым деп, Салмақтама неменді. Салмақтасаң немеңді, Тәңірі тесер төбеңді: Бір жеке туғанға жолығып, Өкпесі сонда торығар.

o’ the Puddin-race!
Aboon them a' ye tak your place,
Painch, tripe, or thairm:
Weel are ye wordy of a grace
As lang 's my arm.
The groaning trencher there ye fill,
Your hurdies like a distant hill,
Your pin wad help to mend a mill
In time o’ need,
While thro’ your pores the dews distil
Like amber bead.
His knife see Rustic-labour dight,
An’ cut ye up wi’ ready slight,
Trenching your gushing entrails bright,
Like onie ditch;
And then, O what a glorious sight,
Warm-reekin, rich!

on they drive,
Till a' their weel-swall'd kytes belyve
Are bent like drums;
Then auld Guidman, maist like to rive,
Bethankit hums.
Is there that owre his French ragout,
Or olio that wad staw a sow,
Or fricassee wad mak her spew
Wi’ perfect sconner,
Looks down wi’ sneering, scornfu’ view
On sic a dinner?