Халықаралық қаржы

сонымен бірге, экономикалық іс-әрекеттің өсу қарқынын басқарады, жұмыспен қамтамасыз етудің жоғары деңгейі мен бағаның тұрақтылығын қамтамасыз етуді қарастырады.[1] Осы мақсатқа жетудің екі түрлі жолы бар: алым мен шығынның тиісті деңгейін анықтайтын салық-бюджет саясаты және айналымда тұрған ақша сомасын басқаратын қаржы-несие саясаты.[

бастап, үкімет экономиканың үзіліссіз өрлеуі мен бағалардың түрақ- тылығын қамтамасыз ететін салық-бюджет және қаржы-несие саясатын үйлестіру жолдарын іздеді. Бүл оңай мәселе емес еді, сондықтан да бүл жолда белгілі-бір кедергілер болды.

бастап үкіметтік шығынның тұрақты түрде өсуімен қатар жүріп отырды. 1930-шы жылы федералды үкіметтің шығыны елдің ішкі жалпы өнімінің немесе импорт пен экспортта қосқанда, жалпы өндірілетін тауар мен қызмет көрсетудің 3.3 пайызын ғана құрады. Бұл көрсеткіш 1944 жылы Екінші Дүниежүзілік соғыстық нағыз қызған кезінде, ішкі жалпы өнімнің 44 пайы- зын қүраса, 1948 жылы 11.6 пайызға төмендеді.

шырмауынан шығуы барысында, үкімет салық-бюджет саясатын тек өзін ғана қолдау үшін немесе әлеуметтік мәселе- лерді шегендеу үшін ғана емес, сонымен қатар бүкіл экономи- каның өсуі мен тұрақтануы мақсатында пайдалана бастады. Стратегияларды жасаушыларға ағылшын экономисі Джон Мейнард Кейнс қатты әсер етті, ол өзінің «Жұмыспен қамта- масыз ету, пайда және ақшаның жалпы теориясы» (1936) кіта- бында өз дәуірінің жаппай жүмыссыздығы тауар мен қызмет көрсетудің жеткіліксіз сүранысынан туындап отырғанын атап өтті. Кейнстің ойынша, адамдардың экономика өндіріп жатқан барлық тауарды сатып алуға жеткілікті табысы болған жоқ, сондықтан баға қүлдырады, компаниялар шығынға батты немесе күйреді.