Содержание
- 2. Organizacje bezpieczeństwa międzynarodowego
- 3. Trochę historii Traktat Brukselski o wzajemnej obronie (17 marca 1948 r.) – Francja, Wielka Brytania, Belgia,
- 4. EWO i EWP Struktura instytucjonalna: Komisariat, Rada Ministrów Obrony, Zgromadzenie (organ doradczy), Trybunał; Państwa członkowie EWO
- 5. Porażka EWO i EWP Kontrowersje w samej Francji (niechęć do integracji z Niemcami) Symptomy odprężenia w
- 6. Plany Foucheta (I i II) Francuski motor – spory pomiędzy federalistami a zwolennikami budowy jedności Europy
- 7. Ustanowienie EWP – Raport Luksemburski Haga – szczyt szefów państw i rządów „szóstki” w dniu 1-2
- 8. Lata 90. – uwarunkowania CSDP Rozpad ZSRR Konflikty lokalne zamiast globalnych (ZSRR, b. Jugosławia) UE powołuje
- 9. Traktat Amsterdamski z 1997 r. Art. J 7 Unia Zachodnioeuropejska (UZE) stanowi integralną część rozwoju Unii,
- 10. Traktat Amsterdamski z 1997 r. Polityka Unii, określona w niniejszym artykule, nie uchybia specyficzne mu charakterowi
- 11. Traktat Amsterdamski z 1997 r. Stopniowe określanie wspólnej polityki obronnej będzie wspierane, w zakresie, w jakim
- 12. Traktat Amsterdamski z 1997 r. Traktat wprowadził urząd wysokiego przedstawiciela ds. wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa,
- 13. Traktat Amsterdamski z 1997 r. Mimo utworzenia stanowiska przedstawiciela, Rada w dalszym ciągu mogła wyznaczać specjalnych
- 14. Deklaracja z Saint Malo (4 grudnia, 1998) FRANCO-BRITISH SUMMIT JOINT DECLARATION ON EUROPEAN DEFENSE The European
- 16. Deklaracja z Saint Malo (4 grudnia 1998) To this end, the Union must have the capacity
- 17. Deklaracja z Saint Malo (4 grudnia 1998) Europeans will operate within the institutional framework of the
- 18. Deklaracja z Saint Malo (4 grudnia 1998) In order for the European Union to take decisions
- 19. Deklaracja z Saint Malo (4 grudnia 1998) Europe needs strengthened armed forces that can react rapidly
- 20. Szczyt RE w Kolonii (1999) Pojęcie Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (European Security and Defence Policy
- 21. Szczyt UE w Helsinkach (1999) Decyzje o charakterze normatywnym, prowadzące do faktycznego rozwoju EPBiO w ramach
- 22. Europejska Strategia Bezpieczeństwa XII 2003 r. „Bezpieczna Europa w lepszym świecie” Nigdy w historii nie byliśmy
- 23. Europejska Strategia Bezpieczeństwa XII 2003 r. Konkurowanie o zasoby naturalne (woda, globalne ocieplenie, migracje) Zależność energetyczna
- 24. Główne zagrożenia Atak na wielką skalę: NIE ! Terroryzm Rozprzestrzenianie broni masowego rażenia Konflikty regionalne Niewydolność
- 25. Cele strategiczne Przeciwdziałanie zagrożeniom Budowanie bezpieczeństwa w naszym sąsiedztwie Porządek międzynarodowy budowany na efektywnych stosunkach wielostronnych
- 26. Instrumenty Zwiększenie aktywności Zwiększenie zdolności Zwiększenie spójności Współpraca z partnerami
- 27. Sprawozdanie z realizacji ESB z 2008 r. (Javier Solana) „Utrzymanie bezpieczeństwa w zmieniającym się świecie” Przed
- 28. Sprawozdanie z realizacji ESB z 2008 r. (Javier Solana) Nowe zagrożenia: cyberbezpieczeństwo, bezpieczeństwo energetyczne, zmiany klimatyczne;
- 29. EPBIO – założenia traktatowe Traktat z Lizbony (13 grudnia 2007/2009) powołuje Wspólną Politykę Bezpieczeństwa i Obrony
- 30. Klauzula wzajemnej obrony W przypadku gdy jakiekolwiek Państwo Członkowskie stanie się ofiarą zbrojnej agresji na jego
- 31. Klauzula solidarności 1. Unia i jej Państwa Członkowskie działają wspólnie w duchu solidarności, jeżeli jakiekolwiek Państwo
- 32. Klauzula solidarności 2. Jeżeli Państwo Członkowskie stało się przedmiotem ataku terrorystycznego lub ofiarą klęski żywiołowej lub
- 33. Klauzula solidarności – art. 222 TUE W zakresie niniejszego ustępu i bez uszczerbku dla artykułu 240,
- 34. Nowe rodzaje operacji Wcześniej (tzw. zadania petersberskie) Operacje humanitarne i ratownicze Zapobieganie konfliktom oraz peace-keeping Crisis
- 35. Delegowanie zadań Rada Europejska definiuje cele i zadania WPBIO oraz generalne warunki jej wdrażania. Na mocy
- 36. Kompetencje Rady Europejskiej najważniejszy organ polityczny UE obraduje w składzie przywódców państw lub szefów rządów państw
- 37. Kompetencje Rady Europejskiej- art. 24 TL Definiowanie strategicznych interesów UE Ustalanie oraz wskazywanie ogólnych wytycznych i
- 39. Konto D. Tuska na TT: @eucopresident W razie potrzeby, przewodniczący Rady Europejskiej może zwołać nadzwyczajne posiedzenie
- 40. Kompetencje Rady UE w sferze WPBiO Rozwija WPBiO na podstawie ogólnych wytycznych RE Ogrywa wiodącą rolę
- 41. Proces podejmowania decyzji Traktat z Maastricht (jednomyślnie z wyłączeniem Danii; kwalifikowana – tylko wspólne działania i
- 42. Realizacja WPZiB (instrumenty) Decyzje odnoszące się do celów strategicznych i interesów UE Decyzje wykonawcze w postaci
- 43. Problem Rady ds. Obrony (propozycja Hiszpanii)
- 44. Kompetencje Wysokiego Przedstawiciela do spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa Na mocy traktatu lizbońskiego utworzona została funkcja
- 45. Kompetencje Wysokiego Przedstawiciela do spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa Wysoki przedstawiciel aktywnie uczestniczy we wspólnej polityce
- 46. Kompetencje Wysokiego Przedstawiciela do spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa Na mocy traktatu lizbońskiego kompetencje związane ze
- 47. Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (Political and Security Committee – PSC) . Jest to podstawowe ciało decyzyjne
- 48. Komitet Wojskowy PSC otrzymuje także rekomendacje od Komitetu Wojskowego UE (EU Military Committee – EUMC) stanowiącego
- 49. Wspólne siły europejskie Eurofor (Hiszpania, Francja, Włochy, Portugalia) Eurocorps (Niemcy, Belgia, Hiszpania, Francja, Luksemburg) Euromarfor (Hiszpania,
- 50. European Battlegroups Stworzenie grup bojowych ma zapewnić Unii Europejskiej zdolność do błyskawicznego reagowania na kryzysy poza
- 51. European Battlegroups Po sformowaniu i osiągnięciu pełnej gotowości bojowej BG mają stanowić trzon Europejskich Sił Szybkiego
- 52. European Battlegroups Operacje grup bojowych z założenia będą miały charakter ekspedycyjny. Decyzję o użyciu BG podejmuje
- 53. Operacje Unii Europejskiej
- 55. Operacje UE EUAVSEC South Sudan EUCAP Nestor EUCAP SAHEL/Niger EUBAM Moldova/Ukraine EUBAM Rafah EUFOR ALTHEA BiH
- 56. Uwarunkowania Kolonialna przeszłość niektórych państw (więzi polityczne, gospodarcze, kulturowe) „Kompleks Jugosławii”
- 57. Operacje UE Misje cywilne: misje policyjne i wsparcia kontroli granicznej (duże zasoby ludzkie zazwyczaj), misje doradcze
- 58. Trendy Zwiększenie zakresu przedmiotowego Zwiększanie liczby Zwiększanie zasięgu terytorialnego Wzrost wydatków z budżetu UE i państw
- 59. Ważne Instytucje UE Europejska Agencja Obrony (EDA – European Defence Agency ; www.eda.europa.eu) EUISS – European
- 60. Europejska Agencja Obrony powołana do życia przez tzw. wspólne działanie Rady Unii Europejskiej 12 lipca 2004
- 61. Zadania EDA określanie we współpracy z innymi instytucjami UE wymagań w zakresie rozwoju zdolności operacyjnych, promowanie
- 62. EDA Agencja skupia państwa członkowskie UE z wyjątkiem Chorwacji i Danii. Dania nie bierze udziału w
- 63. Stanowisko Polski wobec CSDP Trudności w okresie przedakcesyjnym (poza UE, kwestie NATO- osłabienie, marginalizacja roli -
- 64. Istotna zmiana stanowiska po 2007 r. (wcześniej torpedowanie rozwoju CSDP); istotna inicjatywa chobielińska – (lipiec 2009,
- 65. działań wojskowych. Na szczeblu taktycznym – działania nad przystosowaniem grup bojowych do potrzeb operacyjnych. W liście
- 66. Propozycje polskiej prezydencji (2 połowa 2011 r.) Wzmocnienie współpracy NATO-UE (poziom operacyjny i taktyczny, wspólne zdolności;
- 68. Скачать презентацию