Анатоль Вярцінскі Хатынскія званы

Вы чулі, як у Хатыні звоняць каміны?

Кроў у жылах стыне, як слухаеш тыя званы

А наўкола пустыня, а наўкола – ціш...

Тут звінелі сініцы і палазы

І звінелі жаўранкі ў паднябессі.

Тут звінелі дзіцячыя галасы.

Тут звінелі дзявочыя песні.

Тут звінела пчала,

І звінела піла,

І звінела каса,

І звінела даёнка,

І звінелі на радасць усяго сяла Тут вясёлыя бомы звонка .

Ці гэта гучаць адгалоскі той вёскі, што была да вайны, той колішняй

Мёртвым сном у Хатыні Спяць усе гаспадыні

Не, спалены ўсе дзеткі, спалены ўсе малалеткі.

Што значыць тваіх каміноў перазвон? Ці гэта звініць твой вечны сон? Ці можа

Звяняць, як калісь, на ўсю сваю сінь сініцы і жаўрукі. Але не чуе

Узялі ў Хатыні слых, зрабілі глухімі ўсіх. Узялі ў Хатыні зрок, далі Хатыні

Стаяць, як калісь, усцяж каміны, там, дзе былі двары. Але не дымяць,

Дыміць бы весела ім, грэць бы неба духам жылым, цяплом жывым, а

Ды ў гэтым няма іх віны, гэта віна вайны, гэта віна

Гэта яна, вайна, дала камінам званы ...