Содержание
- 2. Біяграфія Мар’ян Дукса – вядомы беларускі пісьменнік. Нарадзіўся 5 красавіка 1943 года ў вёсцы Каракулічы Мядзельскага
- 3. У 1969 годзе скончыў філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага універсітэта і пачаў працаваць настаўнікам у Сольской гімназіі
- 4. Творчасць Выдаў вершаваныя зборнікі «Спатканне» (1967), «Крокі» (1972), «Станцыя» (1974), «Прыгаршчы суніц» (1976), «Забытыя словы» (1979),
- 5. Лаўрэат Літаратурнай прэміі Саюза пісьменнікаў Беларусі імя А.Куляшова (1990) за кнігу паэзіі “Заснежаныя ягады” (1989).
- 6. Пісаў пра свае, яшчэ блізкае дзяцінства, пра зямлю і чалавека на ёй, пра каханне ды адзіноту,
- 7. Якія праблемы ўздымаў малады аўтар? Пісаў, як і іншыя, пра свае, яшчэ блізкае дзяцінства, пра зямлю
- 8. Роздум, разважлівасць, засяроджанасць – гэта ўжо выразна акрэсленыя рысы ранняй паэзіі Мар’яна Дуксы.
- 9. Прыйсцi да алтара Прыйсцi да алтара, калi заззяе ранне i знакам веры стане свiтальная зара. Прыйсцi
- 10. У зборніках паэзіі Мар’яна Дуксы (1943— 2019) «Горн прымірэння» (1993), «Прыйсці да алтара» (2003), «Птушка вечнасці
- 11. Кола тэм, да якіх звяртаўся М. Дукса, шырокае, разнастайнае, адлюстроўвае пошук лірычным героем свайго месца ў
- 12. Беларусь і малая радзіма М. Дуксы паўстаюць у яго зборніках як дамінантныя вобразысімвалы, што дапамагаюць не
- 13. У апошніх творах, змешчаных на старонках перыядычных выданняў, паэт асэнсоўваў свой зямны шлях, глядзеў на жыццё
- 14. Да прыроды ў мастака слова своеасаблівае, пяшчотнае стаўленне. Ён усей душой адчувае яе безабароннасць і лічыць
- 16. Цэнтральнымі вобразамі ў лірыцы мастака слова становяцца сімвалы дарогі, узыходу сонца, неба, зорак («Пад нябесным вогнішчам...»,
- 17. ПАД НЯБЕСНЫМ ВОГНІШЧАМ Пад нябесным вогнішчам цьма стагоддзяў сыдзецца. Над натоўпам-зборышчам вечны попел сыплецца. Круцяцца і
- 18. Вобраз часу становіцца дамінантным у вершах М. Дуксы мяжы стагоддзяў. Паэт разважаў пра немагчымасць вярнуцца ў
- 19. Смутак-як рукой... Смутак-як рукой... Ты-хвіліна зорная. Ты-мой непакой, Ты-мае снатворнае. Ты-сэрцабіцце У грудзях напеўнае. Ты-як забыцце
- 20. Адзіная... Адзіная... На ўсёй зямлі адзіная. Яна, як радасць у салодкім сне, З'яўляецца і мроіцца гадзінамі,
- 22. Скачать презентацию