Piekło-niebo

podjął na nowo wędrówkę ze swymi towarzyszami.

Czasami umarli potrzebują trochę czasu, by uświadomić sobie nową
sytuacje.

...Człowiek, koń i pies wspinali się mozolnie po zboczu,

byli zlani potem i umierali z pragnienia, bo słońce grzało niemiłosiernie.

bryłami złota plac, gdzie biło źródło krystalicznie
czystej wody.

Wędrowiec zwrócił się do strażnika pilnującego
wejścia.
-Witaj !
-Witaj, wędrowcze !
-Powiedz mi, cóż to za piękne miejsce ?

spragnieni.
-Możesz wejść i napić się do woli- odrzekł strażnik, wskazując źródło.

-Mój koń i pies także są spragnieni.
-Bardzo mi przykro, ale tutaj zwierzęta nie mają prawa wstępu.

swoich przyjaciół.

Z żalem podziękował strażnikowi i ruszyli w dalszą drogę.

starych, zniszczonych
wrót prowadzących ku polnej drodze wysadzanej drzewami.

W cieniu nieopodal leżał człowiek z głową przykrytą kapeluszem.

Witaj- odezwał się wędrowiec.

mężczyzna skinął tylko głową .

-Umieramy z pragnienia, ja, mój koń i mój pies.

-Pośród tych skał znajdziecie źródło. Możecie tam pić do woli.

pragnienie, wędrowiec podziękował
nieznajomemu.

-Wracajcie tu kiedy tylko przyjdzie wam na to ochota.

Powiedz mi, jak nazywa się to miejsce.

-Niebo.

-Niebo ? Przecież strażnik marmurowej bramy powiedział,
że niebo jest tam !