Ekonometria. Estymacja – po co i dlaczego?

Сентябрь 4, 2022

Главная
Экономика
Ekonometria. Estymacja – po co i dlaczego?

Содержание

2. Jeśli jesteśmy w stanie zebrać wszystkich informacji na temat interesującej nas zbiorowości wówczas do pełnego opisu
3. Procedur uogólniania wyników z próby losowej na całą zbiorowość dostarcza dział wnioskowania statystycznego. Estymacja zatem to
4. W zależności od szukanej cechy rozkładu można podzielić metody estymacji na dwie grupy: Estymacja parametryczna -
5. Wnioskowanie przybiera postać: estymacji parametrów statystycznych czyli szacowania nieznanych wartości parametrów np. średniej arytmetycznej w zbiorowości
6. Zatem losujemy z N-elementowej populacji generalnej n-elementową próbę losową Ze względu na niemożność poznania parametru θ
8. dwa podejścia szacowania (estymacji) 1. punktowe szacowanie parametru θ (lub innych parametrów populacji generalnej) – podajemy
9. Liczbą stanowiącą oszacowanie parametru θ musi być wartość jakiejś statystyki obliczonej na podstawie próby
11. Estymator – wielkość (charakterystyka, miara), obliczona na podstawie próby, służąca do oceny wartości nieznanych parametrów populacji
12. Estymator, jak każda statystyka z próby ma pewien rozkład. Zadanie: - jak dobrać estymator, aby jego
13. Własności dobrego estymatora Wartości, jakie może przyjmować estymator Z parametru θ są różne dla różnych prób
14. Pożądane cechy estymatora 1. nieobciążoność – aby estymator dawał gwarancję, że oszacowania nie będą w sposób
15. Estymator nieobciążony to ten, którego przeciętna wartość jest dokładnie równa wartości szacowanego parametru tzn. zachodzi równość:
16. Obciążoność oznacza, że oszacowania dostarczone przez taki estymator są obarczone błędem systematycznym. Różnica: Bn = E
17. Jeśli spełniony jest warunek: co jest równoważne warunkowi: to estymator taki nazywa się estymatorem asymptotycznie nieobciążonym.
18. Estymator Z parametru θ nazywa się estymatorem zgodnym, jeśli wraz ze wzrostem liczebności próbki n jest
19. Estymator nieobciążony, który ma najmniejszą wariancję, nazywa się estymatorem najefektywniejszym. Przy estymacji punktowej sytuacja jest tym
20. Ze względu na formę wyniku estymacji wyróżniamy: Estymacja punktowa –gdy szacujemy liczbową wartość określonego parametru rozkładu
21. Wprowadzenie do problematyki estymacji parametrów modeli ekonometrycznych Problemy estymacji należą do trudnych zagadnień; Nie ma jednej
22. Estymacja parametrów modelu ekonometrycznego Przedmiotem estymacji w badaniu ekonometrycznym są parametry sformułowanych wcześniej modeli ekonometrycznych Ogólny
29. Estymacja parametrów modelu ekonometrycznego Z reguły estymatory uzyskuje się w wyniku zastosowania procedury numerycznej zwanej metodą
30. Założenia: model i dane Założenie 1 Model jest liniowy względem parametrów tj.: Yt = α0 +
31. Założenia: model i dane Założenie 3 Liczba obserwacji n (wielkość próby n) jest większa od liczby
32. Założenia: model i dane Założenie 4 Żadna ze zmiennych nie jest kombinacją liniową innych zmiennych objaśniających
33. Założenia: składnik losowy modelu Założenie 5 Składnik losowy ξ jest zmienną losową Składnik losowy ma wartość
34. Założenia: składnik losowy modelu Założenie 6 Składnik losowy ξ jest zmienną losową Wariancja zmiennej losowej ξi
35. Założenia: składnik losowy modelu Założenie 7 Składnik losowy ξ jest zmienną losową Zmienne losowej ξi są
36. Założenia: składnik losowy modelu Założenie 8 Każdy ze składników losowych ξi ma rozkład normalny. Biorąc pod
37. Model jest liniowy względem parametrów tj.: Yt = α0 + α1 X1t + α2 X2t +.....
38. Wniosek: Oszacowania nielosowych parametrów są losowe. Będąc jedynie niedokładnym przybliżeniem prawdziwych wielkości parametrów mogą różnić się
39. Wartości dopasowane i reszty Znajdowanie estymatorów (oszacowań) parametrów α0 , α1 .... αk (j=0,1,2....k) określamy mianem
40. Wartości dopasowane i reszty Reszty definiujemy jako różnicę między wartością zaobserwowaną zmiennej zależnej (objaśnianej) Y, a
41. Wartości dopasowane i reszty Model jest tym lepiej dopasowany, im mniejsza jest odległość wartości teoretycznych od
42. Rysunek 1 i 2. Ilustracja metody najmniejszych kwadratów Reasumując: Do poszukiwania najlepiej dopasowanej prostej stosuje się
43. Mamy model liniowy z jedną zmienną objasniającą Y = α0 + α1 X1 + ξ Wielkości
44. Estymacja Y jest wektorem zaobserwowanych wartości zmiennej objaśnianej:
45. Estymacja ● X jest macierzą zaobserwowanych wartości zmiennych objaśniających, przy czym przyjmuje się, że w modelu
46. Funkcja kryterium (minimalizujemy sumę kwadratów reszt e, przy czym reszty to odchylenia wartości teoretycznych od wartości
47. Estymacja ● Wektor ocen a parametrów strukturalnych α otrzymujemy obliczając pochodną funkcji ψ względem wektora a
49. Скачать презентацию

Слайд 2

Jeśli jesteśmy w stanie zebrać wszystkich informacji na temat interesującej nas

zbiorowości wówczas do pełnego opisu wystarczą nam metody statystyki opisowej.
W wielu jednak sytuacjach mówiąc o zbiorowości opieramy się na danych pochodzących z próby.
Aby prawidłowo uogólniać wyniki z próby na populację generalną należy stosować metody statystyki matematycznej.

Estymacja – po co i dlaczego?

Слайд 3

Procedur uogólniania wyników z próby losowej na całą zbiorowość dostarcza dział

wnioskowania statystycznego.
Estymacja zatem to dział wnioskowania statystycznego będący zbiorem metod pozwalających na uogólnianie wyników badania próby losowej na nieznaną postać i parametry rozkładu zmiennej losowej całej populacji oraz szacowanie błędów wynikających z tego uogólnienia.

Estymacja – po co i dlaczego?

Слайд 4

W zależności od szukanej cechy rozkładu można podzielić metody estymacji na

dwie grupy:
Estymacja parametryczna - metody znajdowania nieznanych wartości parametrów rozkładu
Estymacja nieparametryczna - metody znajdowania postaci rozkładu populacji

Слайд 5

Wnioskowanie przybiera postać:
estymacji parametrów statystycznych czyli szacowania nieznanych wartości parametrów

np. średniej arytmetycznej w zbiorowości generalnej, odchylenia standardowego.
testowania hipotez, które z kolei dotyczy weryfikacji przypuszczeń odnośnie określonego poziomu zmiennej losowej lub kształtu rozkładu w populacji generalnej.

Estymacja – po co i dlaczego?

Слайд 6

Zatem losujemy z N-elementowej populacji generalnej n-elementową próbę losową
Ze względu na

niemożność poznania parametru θ z populacji generalnej wnioskujemy o wartości parametru θ w oparciu o zbadanie próby

Слайд 7

Слайд 8

dwa podejścia szacowania (estymacji)
1. punktowe szacowanie parametru θ (lub innych

parametrów populacji generalnej) – podajemy jedną liczbę odpowiadającą przypuszczalnej wartości parametru
2. przedziałowe szacowanie parametru – podajemy pewien przedział, w którym przypuszczalnie znajduje się prawdziwa wartość parametru

Слайд 9

Liczbą stanowiącą oszacowanie parametru θ musi być wartość jakiejś statystyki obliczonej

na podstawie próby

Слайд 10

Слайд 11

Estymator – wielkość (charakterystyka, miara), obliczona na podstawie próby, służąca do

oceny wartości nieznanych parametrów populacji generalnej.

Estymator – szacowany parametr

Слайд 12

Estymator, jak każda statystyka z próby ma pewien rozkład.
Zadanie: - jak

dobrać estymator, aby jego rozkład gwarantował najlepsze oszacowanie?

Слайд 13

Własności dobrego estymatora
Wartości, jakie może przyjmować estymator Z parametru θ są

różne dla różnych prób pochodzących z tej samej populacji;
Dlatego też nie można oczekiwać, że otrzymany estymator Z będzie prawdziwą wartością estymowanego parametru θ;
Powstaje więc błąd losowy parametru θ, który dla danej próby jest różnicą między oceną parametru dokonaną na podstawie tej próby a prawdziwa wartością parametru:
ε = Z - θ

Слайд 14

Pożądane cechy estymatora
1. nieobciążoność – aby estymator dawał gwarancję, że oszacowania

nie będą w sposób systematyczny zaniżane ani zawyżane;
2. zgodność – w miarę wzrostu próby (n) prawdopodobieństwo, że różnica między estymatorem a parametrem jest dowolnie małe, zbliża się do jedności;
3. efektywność – z 2-óch nieobciążonych estymatorów określonego parametru ten jest najefektywniejszy, który ma mniejszą wariancję.

Слайд 15

Estymator nieobciążony to ten, którego przeciętna wartość jest dokładnie równa

wartości szacowanego parametru tzn. zachodzi równość:
E( Zn) = θ
Innymi słowy, przy wielokrotnym losowaniu próby średnia z wartości przyjmowanych przez estymator nieobciążony jest równa wartości szacowanego parametru.
Obciążoność oznacza, że oszacowania dostarczone przez taki estymator są obarczone błędem systematycznym

Estymator nieobciążony

Слайд 16

Obciążoność oznacza, że oszacowania dostarczone przez taki estymator są obarczone błędem

systematycznym. Różnica:
Bn = E (Zn ) ) – θ
nazywa się obciążeniem estymatora.
Jeżeli Bn > 0 to estymator Zn daje przeciętnie za wysokie oceny parametru θ;
Jeżeli Bn < 0 to estymator Zn daje przeciętnie za niskie oceny parametru θ.

Estymator obciążony

Слайд 17

Jeśli spełniony jest warunek:
co jest równoważne warunkowi:
to estymator taki nazywa się

estymatorem asymptotycznie nieobciążonym.
Uwaga! Postulat nieobciążoności estymatora parametru oznacza praktyczne żądanie, aby rozkład estymatora był scentrowany wokół prawdziwej wartości parametru, a więc by jego odchylenia od parametru miały charakter losowy.

Слайд 18

Estymator Z parametru θ nazywa się estymatorem zgodnym, jeśli wraz ze

wzrostem liczebności próbki n jest on stochastycznie zbieżny do wartości estymowanego parametru θ, tzn. jeśli jest spełniony warunek:
gdzie σ jest dowolnie mała liczbą dodatnią.
Zgodność estymatora Z oznacza, że wraz ze wzrostem liczebności próbki n, prawdopodobieństwo dowolnie małej różnicy między wartością estymatora Z a estymowanym parametrem θ dąży do 1.
Wynika stąd, że warto powiększyć próbkę, ponieważ przy wzroście n rośnie prawdopodobieństwo tego, że wartość estymatora parametru Z będzie się niewiele różnić od prawdziwej wartości estymowanego parametru θ, powodując tym samym mały błąd estymacji.

Estymator - zgodność

Слайд 19

Estymator nieobciążony, który ma najmniejszą wariancję, nazywa się estymatorem najefektywniejszym.
Przy estymacji

punktowej sytuacja jest tym korzystniejsza, im wartość Zn oscyluje bliżej σ, a więc im wariancja jest mniejsza.
Wyrażenie:
jest wariancją estymatora Zn.
Uwaga! Estymator jest tym efektywniejszy, im mniejsza jest jego wariancja i odchylenie standardowe.

Estymator - efektywność

Слайд 20

Ze względu na formę wyniku estymacji wyróżniamy:
Estymacja punktowa –gdy szacujemy liczbową

wartość określonego parametru rozkładu cechy w całej populacji
Estymacja przedziałowa –gdy wyznaczamy granice przedziału liczbowego, w których, z określonym prawdopodobieństwem, mieści się prawdziwa wartość szacowanego parametru.

Слайд 21

Wprowadzenie do problematyki estymacji parametrów modeli ekonometrycznych
Problemy estymacji należą do trudnych

zagadnień;
Nie ma jednej uniwersalnej metody estymacji;
Strona rachunkowa metod estymacji jest zawiła, więc dla większych modeli (z wieloma zmiennymi objaśniającymi) estymacja wymaga wykorzystania komputerów;
Estymacja jest jednym z najważniejszych działów statystyki matematycznej
Estymacja jest o tyle ważna, że od estymacji zależy jakość modelu ekonometrycznego i jego praktyczna użyteczność

Слайд 22

Estymacja parametrów modelu ekonometrycznego
Przedmiotem estymacji w badaniu ekonometrycznym są parametry sformułowanych

wcześniej modeli ekonometrycznych
Ogólny zapis modelu ekonometrycznego:
Y= f(X1, X2 , ….,Xk , α1, α2,…,αk , ξ) (1)
gdzie:
Y- zmienna objaśniana;
X1, X2, ….., Xk – zmienne objaśniające
α1, α2 ,…., αk – parametry strukturalne modelu
ξ – składnik losowy

Слайд 23

Слайд 24

Слайд 25

Слайд 26

Слайд 27

Слайд 28

Слайд 29

Estymacja parametrów modelu ekonometrycznego
Z reguły estymatory uzyskuje się w wyniku zastosowania

procedury numerycznej zwanej metodą najmniejszych kwadratów.
Estymatory mają wówczas pożądane własności, o ile spełnione są pewne istotne założenia.
Założenia te dotyczą głównie:
- specyfikacji modelu i
- własności składnika losowego.

Слайд 30

Założenia: model i dane
Założenie 1
Model jest liniowy względem parametrów tj.:

Yt = α0 + α1 X1t + α2 X2t +..... + αk Xkt + ξt
gdzie t= 1,2,….n
Założenie 2
Zmienne objaśniające są nielosowe
Zmienna Y jest losowa, bowiem jest funkcją losowego ξ. Przyjmijmy Y- koszt produkcji, X – wartość produkcji. W modelu mogą zmieniać się rolami.
Uwaga! Niekonsekwencja klasycznej ekonometrii – w efekcie Y traktowana jest raz jako losowa a X nie i odwrotnie

Слайд 31

Założenia: model i dane
Założenie 3
Liczba obserwacji n (wielkość próby n) jest

większa od liczby parametrów do oszacowania:
n > k+1
Parametrów jest k+1:
wyraz wolny + k parametrów przy zmiennych X
W praktyce żądamy aby n była liczbą kilkakrotnie większą od k+1 (np. dwukrotnie)

Слайд 32

Założenia: model i dane
Założenie 4
Żadna ze zmiennych nie jest kombinacją liniową

innych zmiennych objaśniających (włączając w ten zbiór także „sztuczną” zmienną X0 = 1, która „stoi” przy wyrazie wolnym modelu)
Jest to założenie o braku współliniowości.
Nie istnieje zależność liniowa między wartościami z próby dla jakichkolwiek 2-óch, lub większej ilości zmiennych objaśniających.
Chodzi to, aby żadna ze zmiennych nie wnosiła do modelu tych informacji które już są wniesione przez inne zmienne.

Слайд 33

Założenia: składnik losowy modelu
Założenie 5
Składnik losowy ξ jest zmienną losową
Składnik losowy

ma wartość oczekiwaną równa zeru dla wszystkich i=1,2,…., n:
E (ξi ) = 0
Oznacza to, że czynniki nie uwzględnione w modelu nie oddziałują w systematyczny sposób na średnią wartość zmiennej Y:
- wpływy dodatnie (+) i wpływy ujemne(-) „znoszą się” i w sumie efekt jest zerowy.

Слайд 34

Założenia: składnik losowy modelu
Założenie 6
Składnik losowy ξ jest zmienną losową
Wariancja zmiennej

losowej ξi jest taka sama dla wszystkich obserwacji
D2 (ξi ) = σ2
dla i=1,2,…., n:
Przyjmujemy, że zmienne losowe mają jednakową dyspersję. Oznacza to, że wpływy na Y czynników nie ujętych w modelu mają takie same rozproszenie (niezależnie od numeru obserwacji)
Założenie o jednakowych wariancjach nosi nazwę założenia o homoscedastyczności.
Jego przeciwieństwem jest założenie o heteroscedastyczności (nierówna dyspersja)

Слайд 35

Założenia: składnik losowy modelu
Założenie 7
Składnik losowy ξ jest zmienną losową
Zmienne losowej

ξi są nieskorelowane, czyli nie występuje autokorelacja składników losowych):
cov (ξi , ξj ) = σi,j (ξ) = 0 dla i≠j
i=1,2,…., n; j=1,2,…., n :
Oznacza to, że wpływy na Y czynników nie ujętych w modelu są nieskorelowane pomiędzy różnymi obserwacjami
Jest to założenie często niespełnione w modelach trendu

Слайд 36

Założenia: składnik losowy modelu
Założenie 8
Każdy ze składników losowych ξi ma rozkład

normalny.
Biorąc pod uwagę założenia 4i 5 oznacza to, że ξi ma rozkład N (0, σ2) dla i= 1,2,….,n
Niekiedy założenia 1-7 uzupełnia się o założenie 8 a model określa się wówczas mianem klasycznego modelu normalnej regresji liniowej
Założenie 8 ułatwia konstruowanie hipotez statystycznych służących weryfikacji modelu
Założenia dotyczace składnika losowego są nieznane, sprawdzone mogą być dopiero po oszacowaniu parametrów modelu

Слайд 37

Model jest liniowy względem parametrów tj.:
Yt = α0 +

α1 X1t + α2 X2t +..... + αk Xkt + ξt
gdzie t= 1,2,….n
Wielkości parametrów αj (j= 0,1,2…,k) w modelu liniowym są niewiadomymi’
Po to by uzyskać wiedzę na temat wielkości parametrów modelu musimy posłużyć się danymi empirycznymi Y i Xk (k=1,2,….,n).
Na podstawie danych szacujemy nieznane parametry αi na postawie reakcji zmiennej zależnej na zmiany wielkości zmiennych niezależnych zaobserwowanych w próbie.
To co uzyskujemy na podstawie danych jest jedynie szacunkiem i będzie mniej lub bardziej dokładnym przybliżeniem prawdziwych wielkości parametrów αi.
W rezultacie oszacowania parametrów uzyskane na podstawie 2-óch prób z reguły będą różne.

Слайд 38

Wniosek:
Oszacowania nielosowych parametrów są losowe.
Będąc jedynie niedokładnym przybliżeniem prawdziwych wielkości

parametrów mogą różnić się w zależności od wylosowanej próby.
Niedokładności w oszacowaniach wielkości parametrów wynikają z zaburzeń losowych (ξ), które uniemożliwiają dokładne zmierzenie parametrów modelu.

Слайд 39

Wartości dopasowane i reszty
Znajdowanie estymatorów (oszacowań) parametrów α0 , α1 ....

αk
(j=0,1,2....k) określamy mianem regresji liniowej yi na x1i , …, xki .
Zgodnie z przyjętą konwencją oszacowania nieznanych parametrów α0 , α1 .... αk uzyskanych za pomocą MNK oznaczamy zwykle α0 , α1 .... αk .
Przewidywane na podstawie oszacowanego modelu wartości zmiennej zależnej Y nazywamy wartością teoretyczną (dopasowaną):
= a0 + a1 X1 + a2 X2 +..... + ak Xk
Wartości dopasowane różnią się od rzeczywistych wartości Y, ponieważ w modelu oszacowanym zamiast prawdziwych (nieznanych) wartości parametrów α0 , α1 .... αk używamy ich oszacowań α0 , α1 .... αk i pomijamy błąd losowy

Слайд 40

Wartości dopasowane i reszty
Reszty definiujemy jako różnicę między wartością zaobserwowaną zmiennej

zależnej (objaśnianej) Y, a wartością dopasowaną tej zmiennej:
e = Y- (a0 + a1 X1 + a2 X2 +..... + ak Xk )
e = Y- a0 - a1 X1 - a2 X2 -..... - ak Xk
Relację między resztami, obserwacjami i oszacowaniami parametrów można zapisać w sposób następujący:
= a0 + a1 X1 + a2 X2 +..... + ak Xk + e
Taki zapis pokazuje „pokrewieństwo” między α0 , α1 ... αk i a0 , a1 .... ak oraz między ξ i e.
Tak jak a0 , a1 .... ak są oszacowaniami α0 , α1 ... αk tak reszty e stanowią oszacowania składnika losowego ξ.
Uwaga! Reszty e nie są równe ξ

Слайд 41

Wartości dopasowane i reszty
Model jest tym lepiej dopasowany, im mniejsza jest

odległość wartości teoretycznych od wartości obserwowanych
Najlepiej dopasowanym jest ten model, w którym reszty są - co do wartości bezwzględnych – najmniejsze.
Estymator MNK znajdujemy, szukając takich a0 , a1.. ak dla których łączna odległość jest najmniejsza

Слайд 42

Rysunek 1 i 2. Ilustracja metody najmniejszych kwadratów
Reasumując:
Do poszukiwania najlepiej

dopasowanej prostej stosuje się kryterium minimalizacji sumy kwadratów odchyleń.
Metoda wyznaczania parametrów prostej oparta na tym kryterium nosi nazwę metody najmniejszych kwadratów (MNK).
Stosując MNK wyznacza się na podstawie danych (xi, yi), i=1,2,…, n, parametry 0 i 1 prostej tak, by suma kwadratów odchyleń yi od 0 + 1xi była najmniejsza:

Слайд 43

Mamy model liniowy z jedną zmienną objasniającą
Y = α0 +

α1 X1 + ξ
Wielkości parametrów αi (i= 0,1) w modelu liniowym są niewiadomymi.
Po to, by uzyskać wiedzę na temat wielkości parametrów modelu musimy posłużyć się danymi empirycznymi.
Parametry αi (i= 0,1) szacujemy na podstawie danych:

Слайд 44

Estymacja
Y jest wektorem zaobserwowanych wartości zmiennej objaśnianej:

Слайд 45

Estymacja
● X jest macierzą zaobserwowanych wartości zmiennych objaśniających, przy czym przyjmuje

się, że w modelu obok wymienionych zmiennych występuje zmienna x01=1 (przy parametrze α0), a więc:

Слайд 46

Funkcja kryterium (minimalizujemy sumę kwadratów reszt e, przy czym reszty to

odchylenia wartości teoretycznych od wartości empirycznych y) w zapisie skalarnym ma postać:

Слайд 47

Estymacja
● Wektor ocen a parametrów strukturalnych α otrzymujemy obliczając pochodną funkcji

ψ względem wektora a i przyrównując ją do zera.
● Wzór na wektor ocen parametrów strukturalnych przybiera ostatecznie postać:
● Podstawiając do wzoru:

Ekonometria. Estymacja – po co i dlaczego?

Содержание

Jeśli jesteśmy w stanie zebrać wszystkich informacji na temat interesującej nas

Procedur uogólniania wyników z próby losowej na całą zbiorowość dostarcza dział

W zależności od szukanej cechy rozkładu można podzielić metody estymacji na

Wnioskowanie przybiera postać: estymacji parametrów statystycznych czyli szacowania nieznanych wartości parametrów

Zatem losujemy z N-elementowej populacji generalnej n-elementową próbę losowąZe względu na

dwa podejścia szacowania (estymacji) 1. punktowe szacowanie parametru θ (lub innych

Liczbą stanowiącą oszacowanie parametru θ musi być wartość jakiejś statystyki obliczonej

Estymator – wielkość (charakterystyka, miara), obliczona na podstawie próby, służąca do

Estymator, jak każda statystyka z próby ma pewien rozkład.Zadanie: - jak

Własności dobrego estymatoraWartości, jakie może przyjmować estymator Z parametru θ są

Pożądane cechy estymatora1. nieobciążoność – aby estymator dawał gwarancję, że oszacowania

Estymator nieobciążony to ten, którego przeciętna wartość jest dokładnie równa

Obciążoność oznacza, że oszacowania dostarczone przez taki estymator są obarczone błędem

Jeśli spełniony jest warunek:co jest równoważne warunkowi:to estymator taki nazywa się

Estymator Z parametru θ nazywa się estymatorem zgodnym, jeśli wraz ze

Estymator nieobciążony, który ma najmniejszą wariancję, nazywa się estymatorem najefektywniejszym.Przy estymacji

Ze względu na formę wyniku estymacji wyróżniamy:Estymacja punktowa –gdy szacujemy liczbową

Wprowadzenie do problematyki estymacji parametrów modeli ekonometrycznychProblemy estymacji należą do trudnych

Estymacja parametrów modelu ekonometrycznegoPrzedmiotem estymacji w badaniu ekonometrycznym są parametry sformułowanych

Estymacja parametrów modelu ekonometrycznegoZ reguły estymatory uzyskuje się w wyniku zastosowania

Założenia: model i daneZałożenie 1 Model jest liniowy względem parametrów tj.:

Założenia: model i daneZałożenie 3Liczba obserwacji n (wielkość próby n) jest

Założenia: model i daneZałożenie 4Żadna ze zmiennych nie jest kombinacją liniową

Założenia: składnik losowy modeluZałożenie 5Składnik losowy ξ jest zmienną losowąSkładnik losowy

Założenia: składnik losowy modeluZałożenie 6Składnik losowy ξ jest zmienną losowąWariancja zmiennej

Założenia: składnik losowy modeluZałożenie 7Składnik losowy ξ jest zmienną losowąZmienne losowej

Założenia: składnik losowy modeluZałożenie 8Każdy ze składników losowych ξi ma rozkład

Model jest liniowy względem parametrów tj.: Yt = α0 +

Wniosek: Oszacowania nielosowych parametrów są losowe.Będąc jedynie niedokładnym przybliżeniem prawdziwych wielkości

Wartości dopasowane i resztyZnajdowanie estymatorów (oszacowań) parametrów α0 , α1 ....

Wartości dopasowane i resztyReszty definiujemy jako różnicę między wartością zaobserwowaną zmiennej

Wartości dopasowane i resztyModel jest tym lepiej dopasowany, im mniejsza jest

Rysunek 1 i 2. Ilustracja metody najmniejszych kwadratów Reasumując:Do poszukiwania najlepiej

Mamy model liniowy z jedną zmienną objasniającą Y = α0 +

EstymacjaY jest wektorem zaobserwowanych wartości zmiennej objaśnianej:

Estymacja● X jest macierzą zaobserwowanych wartości zmiennych objaśniających, przy czym przyjmuje

Funkcja kryterium (minimalizujemy sumę kwadratów reszt e, przy czym reszty to

Estymacja● Wektor ocen a parametrów strukturalnych α otrzymujemy obliczając pochodną funkcji

Похожие презентации

Wnioskowanie przybiera postać:
estymacji parametrów statystycznych czyli szacowania nieznanych wartości parametrów

Zatem losujemy z N-elementowej populacji generalnej n-elementową próbę losową
Ze względu na

dwa podejścia szacowania (estymacji)
1. punktowe szacowanie parametru θ (lub innych

Estymator, jak każda statystyka z próby ma pewien rozkład.
Zadanie: - jak

Własności dobrego estymatora
Wartości, jakie może przyjmować estymator Z parametru θ są

Pożądane cechy estymatora
1. nieobciążoność – aby estymator dawał gwarancję, że oszacowania

Jeśli spełniony jest warunek:
co jest równoważne warunkowi:
to estymator taki nazywa się

Estymator nieobciążony, który ma najmniejszą wariancję, nazywa się estymatorem najefektywniejszym.
Przy estymacji

Ze względu na formę wyniku estymacji wyróżniamy:
Estymacja punktowa –gdy szacujemy liczbową

Wprowadzenie do problematyki estymacji parametrów modeli ekonometrycznych
Problemy estymacji należą do trudnych

Estymacja parametrów modelu ekonometrycznego
Przedmiotem estymacji w badaniu ekonometrycznym są parametry sformułowanych

Estymacja parametrów modelu ekonometrycznego
Z reguły estymatory uzyskuje się w wyniku zastosowania

Założenia: model i dane
Założenie 1
Model jest liniowy względem parametrów tj.:

Założenia: model i dane
Założenie 3
Liczba obserwacji n (wielkość próby n) jest

Założenia: model i dane
Założenie 4
Żadna ze zmiennych nie jest kombinacją liniową

Założenia: składnik losowy modelu
Założenie 5
Składnik losowy ξ jest zmienną losową
Składnik losowy

Założenia: składnik losowy modelu
Założenie 6
Składnik losowy ξ jest zmienną losową
Wariancja zmiennej

Założenia: składnik losowy modelu
Założenie 7
Składnik losowy ξ jest zmienną losową
Zmienne losowej

Założenia: składnik losowy modelu
Założenie 8
Każdy ze składników losowych ξi ma rozkład

Model jest liniowy względem parametrów tj.:
Yt = α0 +

Wniosek:
Oszacowania nielosowych parametrów są losowe.
Będąc jedynie niedokładnym przybliżeniem prawdziwych wielkości

Wartości dopasowane i reszty
Znajdowanie estymatorów (oszacowań) parametrów α0 , α1 ....

Wartości dopasowane i reszty
Reszty definiujemy jako różnicę między wartością zaobserwowaną zmiennej

Wartości dopasowane i reszty
Model jest tym lepiej dopasowany, im mniejsza jest

Rysunek 1 i 2. Ilustracja metody najmniejszych kwadratów
Reasumując:
Do poszukiwania najlepiej

Mamy model liniowy z jedną zmienną objasniającą
Y = α0 +

Estymacja
Y jest wektorem zaobserwowanych wartości zmiennej objaśnianej:

Estymacja
● X jest macierzą zaobserwowanych wartości zmiennych objaśniających, przy czym przyjmuje

Estymacja
● Wektor ocen a parametrów strukturalnych α otrzymujemy obliczając pochodną funkcji