Содержание
- 2. Тэматыка лекцый Уводзіны. Механіка Зямлі Атмасфера Зямлі Фізічныя ўласцівасці вадкасцей Зямны магнетызм Электрычныя з’явы ў прыродзе
- 3. 11. Тэорыя руху лятальных апаратаў 12. Энергія і яе віды 13. Электрычная энергія 14. Радыеактыўнасць 15.
- 4. Літаратура: Якавенка У.А. і інш. Курс агульнай фізікі: Механіка: Вучэб. дапам./Пад агул. рэд. У.А.Якавенкі.-Мн.:Выш.шк.,1993.-260с. Физика:Учеб.пособ./Под общ.ред.
- 5. Літаратура: 7. Грабовский Р.И. Курс физики. 8-е изд.-СПб.:Изд-во”Лань”,2005.-608с. 8. Ахметов Н.С. Общая и неорганическая химия.-М.:Высш.шк., 1980.-679с.
- 6. Дадатковая літаратура: Углекислый газ в атмосфере: Пер.с англ. /Под ред.В.Баха.-М.:Мир,1987.-534с. Уманский С.П. Космонавтика сегодня и завтра.-М.:Просвещение,1986.-175с.
- 8. Л.1. Уводзіны. Механіка Зямлі З М Е С Т: Фізіка - навука аб прыродзе Сонечная сістэма
- 9. Фізіка - навука аб прыродзе Слова “фізіка” паходзіць ад грэчаскага physis – прырода. Фізіку, біялогію, хімію,
- 10. Фізіка – навука эксперыментальная – яе законы базіруюцца на фактах, якія ўстаноўлены доследным шляхам (у выніку
- 11. Галоўная праблема фудаментальнай фізікі – тэарэтычнае і эксперыментальнае даследаванне макра- і мікрасвету. Прыкладная фізіка вызначаецца яе
- 12. Адлегласці ў Сусвеце вымяраюць у адзінках: - астранамічная адзінка (1а.а. = 150 млн.км – адлегласць ад
- 13. Макрасвет Згодна сучаснай тэорыі Сусвету, зоркі ўтвараюць гіганцкія сістэмы – галактыкі, якіх у бачнай вобласці Сусвету
- 14. Сонечная сістэма Сонечная сістэма знаходзіцца на адлегласці парадка 9 кпк ад цэнтра нашай Галактыкі.
- 15. Самая хуткая планета Меркурый – у гонар бога, заступніка гандлю і спадарожнікаў; - самая яркая Венера
- 16. Акрамя планет, у склад Сонечнай сістэмы ўваходзяць спадарожнікі планет, больш за 2000 малых планет, сотні камет
- 17. Сонечная сістэма называецца геліацэнтрычнай сістэмай (у цэнтры Сонца). Яе стваральнікам з’яўляецца польскі вучоны М.Капернік (1543год). Да
- 18. Характарыстыкі планет Сонечнай сістэмы
- 19. Рух планет. Законы Кеплера Яшчэ да нашай эры астраномы звярнулі ўвагу на пяць свяціл, якія падобны
- 20. Траекторыі, па якіх рухаюцца планеты, называюцца арбітамі. Чым далей планета ад Сонца, тым меншая яе арбітальная
- 21. Аўстрыйскі астраном і матэматык І.Кеплер на аснове назіранняў адкрыў тры законы руху планет (I і II
- 22. Другі закон: радыус-вектар планеты за роўныя прамежкі часу апісвае роўнавялікія плошчы S1= S2 Сектарыяльная скорасць ϑ=dS/dt
- 23. Трэці закон: квадраты перыядаў абарачэння планет вакол Сонца адносяцца, як кубы вялікіх паўвосей іх арбіт (эліпсаў).
- 24. Планета Зямля і яе параметры Зямля абарочваецца вакол Сонца таксама па эліптычнай арбіце. Сярэдняя адлегласць ад
- 25. Поўны абарот вакол Сонца Зямля здзяйсняе за Т=365, 256 сярэдніх сонечных сутак – гэта зорны ці
- 26. Адзіным прыродным спадарожнікам Зямлі з’яўляецца Месяц. Перыяд абарачэння Месяца па сваёй арбіце Т=27сутак і 8 гадзін.
- 27. Уласнае вярчэнне Зямлі Калі шарападобнасць і нават прыблізныя памеры Зямлі былі вядомы ўжо больш за 2000
- 28. У сувязі з тым, што Зямля рухаецца па эліптычнай арбіце, яе рух нераўнамерны. Згодна другога закону
- 29. Зменам дня і ночы, а таксама пары года падпарадкоўваюцца жыццёвыя рытмы чалавека, жывёл і ўсёй біясферы
- 30. За пачатковы сярэдні мерадыян быў прыняты мерадыян, які праходзіць праз Грынвічскую абсерваторыю, якая знаходзіцца на ўсходняй
- 31. Маятнік Фуко Сутачнае вярчэнне Зямлі эксперыментальна даказаў французкі фізік Л.Фуко. У 1851г у Парыжскім пантэоне ён
- 32. Пры гэтым выкарыстоўваўся той факт, што плоскасць ваганняў маятніка застаецца пастаяннай адносна вонкавай прасторы (у тым
- 33. Маятнік Фуко БДПУ Аўтар праекта прафесар Якавенка У.А. Устаноўлены ў выглядзе піраміды ў 2002 годзе. Параметры
- 34. Гравітацыя. Сіла цяжару Законы Кеплера тлумачаць характар руху планет вакол Сонца, але яны не даюць адказу
- 35. Гравітацыйнае ўздзеянне аднаго цела на другое вызначаецца законам сусветнага прыцяжэння дзе G = 6,67.10-11 Н.м2/кг2 –
- 36. Як вядома Зямля паварочваецца вакол Сонца па эліптычнай арбіце. Цэнтраімклівае паскарэнне, якое адпавядае руху Зямлі вакол
- 37. Пры гэтым вядома, што ў неінерцыяльных сістэмах адліку ўзнікаюць і дзейнічаюць сілы інерцыі – цэнтрабежныя сілы
- 38. З рысунка r = R cosϕ, Fін = mω2R cosϕ. R – радыус Зямлі, - шырата
- 39. Сіла цяжару – гэта сіла, з якой Зямля дзейнічае на цела, якое знаходзіцца на (каля) яе
- 40. Сіла цяжару залежыць ад становішча цела на Зямлі – на полюсах (ϕ = π/2) Fін =
- 41. На экватары сіла цяжару прыблізна на 0,5% меншая, чым на полюсе. Пад дзеяннем сілы цяжару цела
- 42. Сіла Карыаліса На целы, што рухаюцца ў неінерцыяльнай сістэме адліку, акрамя цэнтрабежнай сілы інерцыі, дзейнічае яшчэ
- 43. Дослед з маятнікам Фуко даказаў, што сістэма адліку, звязаная з Зямлёй, з’яўляецца неінерцыяльнай. А гэта азначае,
- 44. Сіла Карыаліса Fк, якая дзейнічае на целы масай m, што рухаюцца ўздоўж мерыдыяна, накіравана ў дачыненні
- 45. Накірунак сілы Карыаліса вызначаецца правілам свярдзёлка: калі ручку свярдзёлка паварочваць ад вектара да вектара ω, то
- 46. Калі цела рухаецца ў плоскасці экватара з захаду на ўсход, то сіла Карыаліса накіравана вертыкальна ўверх.
- 47. Пры руху цел па Зямлі праяўленне сілы Карыаліса не вельмі прыкметнае, таму што малыя ϑ і
- 48. Гэтым эфектам (дзеяннем сілы Карыаліса) тлумачыцца і большы знос правай рэйкі на чыгунках у паўночным паўшар’і.
- 49. Марскія прылівы Цывілізаваныя народы антычнага свету, якія жылі ў месцах, што не мяжуюць з акіянам, былі
- 50. Сваім гравітацыйным прыцяжэннем Месяц надае кожнай часціцы Зямлі паскарэнне, накіраванае да яго цэнтру. Згодна з законам
- 51. Разгледзім паскарэнні, якія набываюць часціцы зямной паверхні А і С, якія знаходзяцца на адной прамой, што
- 52. Паскарэнні часціц С і А вызначаюцца формуламі R – радыус Зямлі. Бачна, што часціца С атрымлівае
- 53. У дачыненні да цэнтра Зямлі рознасць паскарэнняў часціц С і А і часціцы ў цэнтры накіравана
- 54. Такім чынам, на паверхні Зямлі з боку Месяца і процілеглым (С і А) будуць назірацца прылівы.
- 56. Скачать презентацию