Gesty w liturgii

Содержание

Слайд 2

Gesty w liturgii Gesty w liturgii mają swoją symbolikę. Samo ciało

Gesty w liturgii

Gesty w liturgii mają swoją symbolikę. Samo ciało ludzkie

ma swoją wymowę w liturgii.
Jak zewnętrzne zachowanie się człowieka wynika zawsze z wewnętrznego usposobienia, tak również w liturgii zewnętrzne wykonywanie pewnych gestów czy przyjmowanie postaw potrzebne jest dla obudzenia i rozwijania wewnętrznego kultu Boga. Ludzie praktykują pewne gesty dla głębszego i żywszego zajmowania się sprawami Bożymi.
Слайд 3

Żegnanie się w wodą święconą Wchodząc do kościoła zanurzamy dłoń w

Żegnanie się w wodą święconą

Wchodząc do kościoła zanurzamy dłoń w wodzie

święconej. Woda jest naturalnym środkiem oczyszczającym.
W tym wypadku chodzi nie
o brud ciała czy kurz uliczny, ale o brud grzechów. Człowiek, który zbliża się do Boga musi zostać poddany oczyszczeniu, co właśnie ten gest ma nam uświadamiać.
Przekraczając próg między światem a świątynią wierny musi zostawić za sobą sprawy doczesne i zapomnieć o duchu światowym.
Слайд 4

Kroczenie w procesji Procesja to akt czci Boga, w czasie którego

Kroczenie w procesji

Procesja to akt czci Boga,
w czasie którego następuje

modlitewne przejście wiernych. Procesja liturgiczna jest celebracją tajemnic Chrystusa przez Kościół pielgrzymujący ku wieczności. W IV wieku wprowadzono we Mszy św. procesje na wejście, z darami ofiarnymi oraz komunijną. Istnieją procesje o różnym charakterze: radosne, błagalne, żałobne.
Слайд 5

Znak krzyża Znak krzyża jest najczęściej spotykanym znakiem tak w liturgii,

Znak krzyża

Znak krzyża jest najczęściej spotykanym znakiem tak w liturgii, jak

i poza liturgią. Przypomina dzieło odkupienia dokonane przez Chrystusa na krzyżu. Jest symbolem wiary i źródłem łask. Znak krzyża przypomina również, że trzeba krzyżować siebie samego przez różne formy umartwienia i naśladować Chrystusa w bolesnej drodze.
Слайд 6

Małe znaki krzyża Robimy takie znaki kciukiem na czole, ustach, sercu

Małe znaki krzyża

Robimy takie znaki kciukiem na czole, ustach, sercu przed

czytaniem Ewangelii. Jest to znak, że chcemy te słowa zapamiętać, wypowiedzieć ustami i zachować w sercu.
Слайд 7

Bicie się w piersi Uderzenie się w piersi ma miejsce tylko

Bicie się w piersi

Uderzenie się w piersi ma miejsce tylko w

czasie akty pokutnego na słowa "Moja wina". Jest to znak usposobienia pokutnego
i żalu za grzechy. Ponieważ serce uchodziło, między innymi za źródło i siedlisko grzechu, dlatego bicie się
w piersi uważano za widzialny znak poczucia grzeszności, żalu, skruchy
i szczerego wyznania grzechów.
Слайд 8

Złożenie rąk Gest złożenia rąk sięga swoimi korzeniami średniowiecza (XIII w.)

Złożenie rąk

Gest złożenia rąk sięga swoimi korzeniami średniowiecza (XIII w.) i wywodzi

się ze składania hołdu. Obrzęd ten wszedł do liturgii święceń kapłańskich, kiedy to nowy wyświęcony wkłada swoje ręce w ręce biskupa, przyrzekając mu i jego następcom posłuszeństwo i szacunek. Składanie rąk praktykowane przy modlitwach wyraża podniesienie duszy do Boga i poddanie się Jego woli. Złożone ręce uczą konieczności codziennego oddawania się Bogu i stale przypominają, że przyjdzie taki czas, kiedy oddamy się sprawiedliwości Bożej i Jego miłosierdziu.
Слайд 9

Rozłożenie rąk Rozłożenie rąk i wzniesienie ich nieco w górę tak,

Rozłożenie rąk

Rozłożenie rąk i wzniesienie ich nieco w górę tak, jak

kapłan trzyma je podczas odmawiania modlitw mszalnych, to najstarsza forma postawy modlitewnej, przekazanej przez liturgię. Gest ten oznacza, że adresatem modlitwy jest Pan Bóg. Symbolizuje człowieka, który z całą ufnością zwraca się do Boga i oczekuje od Niego pomocy.
Слайд 10

Skłony Skłon jest wyrazem czci i szacunku w stosunku do Boga.

Skłony

Skłon jest wyrazem czci
i szacunku w stosunku do Boga. W

liturgii istnieją dwa rodzaje skłonów: głowy
i ciała. Pokłon, względnie skłon, w liturgiach wschodnich jest często stosowanym znakiem głębokiego szacunku i uwielbienia. W liturgii rzymskiej pokłon oznacza zarówno szacunek, jak i usposobienie pokutne.
Слайд 11

Pochylenie ciała Pochylenie ciała wykonujemy głęboko, całym tułowiem, trzymając złożone dłonie.

Pochylenie ciała

Pochylenie ciała wykonujemy głęboko, całym tułowiem, trzymając złożone dłonie. Ukłon

taki kapłan wykonuje w czasie niektórych modlitw mszalnych. Razem z kapłanem wykonujemy go w następujących okolicznościach: w czasie wyznania wiary na słowa "I za sprawą Ducha Świętego"; oddając cześć ołtarzowi, na którym nie ma Najświętszego Sakramentu; przed czynnością okadzenia i po jej zakończeniu. Nie czynią ukłonu ani nie przyklękają ministranci, którzy niosą krzyż, świece i księgę Ewangelii.
Слайд 12

Pochylenie głowy Podczas wykonywania tego gestu ciało pozostaje wyprostowane, a lekko

Pochylenie głowy

Podczas wykonywania tego gestu ciało pozostaje wyprostowane,
a lekko skłania

się tylko głowę. Ręce powinny być złożone. Lekki skłon głowy wykonujemy, kiedy wymawiamy imiona trzech osób Boskich, imię Jezusa, Najświętszej Maryi Panny bądź świętego, na którego cześć odprawia się Mszę Świętą. Głowę wierni pochylają, przyjmując błogosławieństwo. Wskazany jest także taki ukłon przed czynnością liturgiczną i po jej zakończeniu.
Слайд 13

Znak pokoju Znak pokoju to zewnętrzny wyraz zgody z bliźnim. W

Znak pokoju

Znak pokoju to zewnętrzny wyraz zgody z bliźnim.
W odnowionej liturgii

pocałunek pokoju zastępuje znak pokoju. Wybór tego znaku Stolica Apostolska pozostawiła terytorialnej władzy kościelnej. W Polsce Episkopat wybrał jako znak pokoju ukłon w kierunku najbliższych osób, nie wypowiadając przy tym żadnych słów.
Слайд 14

Błogosławieństwo W Biblii błogosławieństwo oznacza życzenie lub powinszowanie z powodu otrzymanych

Błogosławieństwo


W Biblii błogosławieństwo oznacza życzenie lub powinszowanie z powodu otrzymanych darów,

cnót czy jakiejś korzystnej sytuacji.
Takie też życzenie wyraża kapłan udzielając wiernym błogosławieństwa.
Слайд 15

Nałożenie rąk Nałożenie rąk należy do najstarszych obrzędów liturgicznych. Swoje źródło

Nałożenie rąk


Nałożenie rąk należy do najstarszych obrzędów liturgicznych. Swoje źródło ma

ono w pojmowaniu ręki jako symbolu wszystkich aktów ludzkich i siły ludzkiej. W Piśmie św. nałożenie rąk oznaczało przekazywanie błogosławieństwa, bądź przekazywanie władzy. W liturgii włożenie rąk, w zależności od obrzędu, może oznaczać błogosławieństwo, udzielanie Ducha Świętego (np. Bierzmowanie), przyjęcie pod władzę, uwalniania spod władzy złego ducha (modlitwa z egzorcyzmem i nałożenie ręki podczas chrztu świętego).