Stany Generalne we Francji

stanów: kleru, rycerstwa - szlachty oraz mieszczan i chłopów), zwołane po raz pierwszy przez króla Filipa IV Pięknego w 1302 r. Delegaci byli wyposażani przez wyborców w ścisłe instrukcje poselskie.

Katarzyny Medycejskiej, rycina z XVI w. — Bibliothèque nationale, Paryżfot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Kompetencje Stanów Generalnych nie zostały dokładnie określone, a sprzeczności między przedstawicielami poszczególnych stanów oraz brak inicjatywy ustawodawczej ograniczyły ich znaczenie. Królowie rzadko zwoływali Stany Generalne - w okresie absolutyzmu nie zwoływano ich przez 174 lata, mimo że teoretycznie (według XIII-wiecznego stanowiska) miały one decydować o nowych podatkach.

1789 r. były one miejscem wystąpień przywódców stanu trzeciego, ogłosiły się Zgromadzeniem Narodowym, a później Konstytuantą, stając się pierwszym organem ustawodawczym rewolucji francuskiej.

(Król jest suwerenem suwerenów). - istniejąca już wcześniej w prawie lennym zasada, która umożliwiła Kapetyngom odzyskiwanie poszczególnych lenn, a w konsekwencji do zjednoczenia kraju; dająca królowi możliwość kontrolowania wszelkich stosunków lennych na terenie królestwa, nawet ponad głowami jego wasali.
Król jest źródłem wszelkiej sprawiedliwości. - również istniejąca już wcześniej, w czasach Franków zasada, wyposażająca monarchę w najwyższą władzę sądowniczą.
Król jest cesarzem w swoim królestwie. (łac. rex imperator in regno suo) - zasada zakładająca, że królowi Francji, jako następcy cesarzy rzymskich na tych ziemiach przysługują uprawnienia podobne do tych, jakie posiadali cesarze rzymscy (podstawa do ukształtowania się we Francji monarchii absolutnej oraz podkreślająca suwerenność króla Francji i samego kraju (szczególnie niezależność od uniwersalistycznych dążeń cesarzy niemieckich.

w dynastii panującej jako prywatny spadek, zasady sukcesji są określone prawem publicznym. System agnatyczny następstwa tronu. - zasada wyprowadzona z prawa salickiego, zabraniającego kobietom dziedziczenia ziemi salickiej (Francja dawniej była zamieszkana przez Franków Salickich i obowiązywało w niej ich prawo) określająca system następstwa tronu Francji jako agnatyczny, prawo do tronu posiadali jedynie męscy przedstawiciele dynastii, nie było możliwości dziedziczenia korony po kądzieli (przez małżeństwo lub po matce).

monarchy jest automatycznie momentem wstąpienia na tron jego następcy (tzw. zasada Król umarł, niech żyje król! - fr. Le roi est mort, vive le roi!). Zasada niepodzielności domeny. - tzw. domena królewska, czyli ziemie należące do panującej dynastii utraciły swój prywatny charakter, stając się własnością Francji, królowie nie mieli prawa rozporządzać ziemiami wedle własnego uznania (nie mogli np. dokonać alienacji ziemi wchodzącej w skład domeny).