Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы

і б’юцца за тое, хто з іх шляхціч, а хто мужык. Станавы прыстаў Кручкоў прыязджае іх судзіць і абірае ўсю мясцовую шляхту да ніткі, прызначаючы штрафы і тым, хто бачыў бойку, і тым, хто ня бачыў. І пакуль “найяснейшая карона” збірае судовыя падаткі і гразіцца катаргай за няўплату, над галовамі шляхцюкоў праплываюць цюкі з нарабаваным дабром. Сатыра на беларускую шляхту і царскіх чыноўнікаў праз паўтара века гучыць не менш пераканаўча, чым у XIX стагоддзі.

мастака-сцэнографа (Вольга Мацкевіч)