Karol de Foucauld Mały Brat Jezusa

to myśl przeciw samemu naszemu Panu, ponieważ mówił On: cokolwiek czynisz jednemu z tych małych Mnie czynisz.
( Ostatnie miejsce 256)

Jeśli jest we mnie jakaś myśl przeciwna miłości należnej bliźniemu, jest to myśl przeciw samemu naszemu Panu, ponieważ mówił On: cokolwiek czynisz jednemu z tych małych Mnie czynisz.
( Ostatnie miejsce 256)

są, a nie kim mogą się wydawać,
patrzmy tak, jak patrzy na nich Bóg.
(Kto zdoła się oprzeć Bogu 41)

Patrząc na ludzi, zamknijmy oczy ciała, otwórzmy oczy duszy,
dostrzegajmy, kim są, a nie kim mogą się wydawać,
patrzmy tak, jak patrzy na nich Bóg.
(Kto zdoła się oprzeć Bogu 41)

szczęścia pragniesz, a nie własnego,
Jego, którego kochasz, a nie siebie – i w głębi twoich smutków, niepokojów,
wstrząsów i doświadczeń uraduj się Jego ogromnym pokojem.
(Pisma duchowe wydane przez Rene Bazina 226-227)

Kiedy cierpisz, pomyśl o szczęścia Serca Jezusa,
Powiedz sobie, że to Jego szczęścia pragniesz, a nie własnego,
Jego, którego kochasz, a nie siebie – i w głębi twoich smutków, niepokojów,
wstrząsów i doświadczeń uraduj się Jego ogromnym pokojem.
(Pisma duchowe wydane przez Rene Bazina 226-227)

nie kryjmy przed Bogiem swoich cierpień …, nie obawiajmy się oskarżyć, przeciwnie, ukazujmy je w prostocie i otwartym sercem, jak syn Ojcu, jak kochające serce, mające nieodpartą potrzebę zawierzenia wszystkich przeżyć komuś ogromnie kochającemu … i prośmy Go o pomoc: kiedy się kocha, chce się osobę kochaną prosić o pomoc, chce od niej zawsze coś przyjmować !
(Duch Jezusa 60-61)

…Jesteśmy wrażliwi, delikatni, nie bądźmy zatwardziali w bólu … W modlitwach nie kryjmy przed Bogiem swoich cierpień …, nie obawiajmy się oskarżyć, przeciwnie, ukazujmy je w prostocie i otwartym sercem, jak syn Ojcu, jak kochające serce, mające nieodpartą potrzebę zawierzenia wszystkich przeżyć komuś ogromnie kochającemu … i prośmy Go o pomoc: kiedy się kocha, chce się osobę kochaną prosić o pomoc, chce od niej zawsze coś przyjmować !
(Duch Jezusa 60-61)

Ewangelię 43)

Twoje człowieczeństwo i bóstwo w czasie trzydziestu trzech lat życia, przykładów nauk; wszystko, czym jesteś w świętej Eucharystii,
Twoją krew podczas Męki, Twoją Matkę z wysokości Krzyża; w jednej chwili życia … Wszystko, wszystko nam dałeś … Tak wszystko się wykonało.
Wypełniło się Twoje dzieło miłości, umiłowałeś człowieka <>, po kres możliwości, we Wcieleniu i eucharystii, do końca życia, do ostatniej kropli krwi …
O serce Jezusa, które zostanie przebite dla nas przez Ciebie umiłowanych !
(Rozważania o Ewangeliach świętych 518)

Wszystko się wykonało (J 19,30)
Wszystko się wypełniło, ponieważ wszystko nam oddałeś: Twoje człowieczeństwo i bóstwo w czasie trzydziestu trzech lat życia, przykładów nauk; wszystko, czym jesteś w świętej Eucharystii,
Twoją krew podczas Męki, Twoją Matkę z wysokości Krzyża; w jednej chwili życia … Wszystko, wszystko nam dałeś … Tak wszystko się wykonało.
Wypełniło się Twoje dzieło miłości, umiłowałeś człowieka <>, po kres możliwości, we Wcieleniu i eucharystii, do końca życia, do ostatniej kropli krwi …
O serce Jezusa, które zostanie przebite dla nas przez Ciebie umiłowanych !
(Rozważania o Ewangeliach świętych 518)

który po dorzuceniu drzewa płonie wyżej i jaśniej. …”
( 1902 Reguła i Dyrektorium 309)

ubogim duchem, wolnym od przywiązań - to absolutnie nieodzowne, aby być uczniem Jezusa.
(Mały Brat Jezusa 92)

W duchu wyrzec się wszystkiego, sercem od wszystkiego się uwolnić, być ubogim duchem, wolnym od przywiązań - to absolutnie nieodzowne, aby być uczniem Jezusa.
(Mały Brat Jezusa 92)

milczący podziw, który zawiera w sobie najżarliwsze z wyznań miłości …..
Ecrits spiritueles, s 59

Adoracja …
Ten milczący podziw, który jest najwymowniejszym uwielbieniem … Ten milczący podziw, który zawiera w sobie najżarliwsze z wyznań miłości …..
Ecrits spiritueles, s 59

co należy robić, myśleć, mówić, aby być Mu posłusznym.
Karol de Foucauld

W kontemplacji patrzymy na Niego w milczeniu, w medytacji pytamy Go, co należy robić, myśleć, mówić, aby być Mu posłusznym.
Karol de Foucauld

zrobić inaczej, jak tylko żyć wyłącznie dla Niego.”
Karol de Foucauld

Karol de Foucauld – francuz, urodzony w 1858 roku w bardzo bogatej, hrabiowskiej rodzinie, mając 6 lat przeżył śmierć obojga rodziców. Wcześnie stracił wiarę. Za „złe prowadzenie” został wydalony z jezuickiej szkoły przygotowującej do elitarnej szkoły oficerskiej. Trwonił majątek. W czasie wojny algierskiej, a następnie wyprawy odkrywczej po Maroku, którą podjął w 1883 r., w przebraniu, poznał islam (który dokonał w nim głębokiego wstrząsu). Adoracja twarzą do ziemi, cześć dla Allacha, bezwarunkowa zgoda na Jego wolę – ujrzane z tak bliska – zachwiały ateizmem Karola. A jeśli On istnieje? Po powrocie do Paryża Karol szuka odpowiedzi na nurtujące go pytanie o istnienie Boga. Wchodzi do kościołów, trwa w ciszy, którą zachwycił się na Saharze i prosi: Mój Boże, jeśli istniejesz, daj się poznać. Zrządzeniem losu przystępuje do spowiedzi i od tego momentu staje się wierzącym. Dwudziestoletni Karol rozkochuje się w Chrystusie ubogim, chce Go naśladować przede wszystkim w Jego uniżeniu. Całe życie Karola, od chwili nawrócenia, to szukanie upragnionego ostatniego miejsca.

7 lat.. Jednak i tu jest dla niego za wysoko. Przeżywa szok odkrywszy w jakich warunkach mieszkają ubodzy nieopodal klasztoru: Co za różnica pomiędzy naszymi zabudowaniami a domem tego biedaka! Modlitwę u trapistów uważa za zbyt bogatą. Marzy o prostszej formie modlitwy, dostępnej dla wszystkich. W jego głowie powstaje zamysł małych fraternii, wspólnot założonych zaledwie z kilku zakonników lub zakonnic, którzy naśladują ukryte życie Jezusa w Nazarecie. Pyta się Jezusa jak się modlił w Nazarecie i sam sobie odpowiada: Przede wszystkim adoracja. Właśnie adorację, najprostszą, najuboższą, najbardziej ogołoconą modlitwę chce umieścić w sercu swego „Nazaretu”. Pisze: „Chcę utworzyć zespół biednych zakonników, którzy by adorowali Przenajświętszy Sakrament; utworzyć małe centrum adoracji i miłości wzajemnej”.

go do klarysek, aby im służyć. Mieszka w szopie, trochę pracuje w ogrodzie, trochę sprząta. Niemal całe dnie spędza na modlitwie. Tam też dojrzewa do przyjęcia sakramentu kapłaństwa. Tak wierzy w moc Eucharystii, że chce ją zanieść na tereny, na których nie ma ani jednego chrześcijanina. Pragnie wprowadzić Przenajświętszy Sakrament jak najdalej na południowy zachód na Saharę, tam gdzie nie było Go od czasów św. Augustyna. Zamieszkuje w Beni-abbes na granicy marokańskiej. Nawiedzają go chorzy, niewolnicy, żołnierze i biedni.
W 1905 roku brat Karol osiada w drugiej pustelni, będącej trzcinową chatą, wysoko w Hoggarze w Tamanrasset. Tu wychodzi na spotkanie koczowniczych plemion Tuaregów. Karol zostaje zdradzony i zamordowany w 1916 roku. Umierał samotnie, z poczuciem, że nic nie osiągnął. Po śmierci znaleziono zakreślone jego ręką zdanie z Ewangelii: Jeśli ziarno pszeniczne wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, lecz jeśli obumrze, przyniesie plon obfity. Obok jego ciała, na piasku, leżała konsekrowana Hostia.
Karol de Foucauld spalił się z miłości na piaskach Sahary, oddany bezgranicznie, upodabniając się do swego Mistrza, do Eucharystii – Ofiary i Obecności. W 1933 r. powstało z inspiracji Rene Voillaume’a Zgromadzenie Małych Braci Jezusa, a z inspiracji s. Magdaleny Zgromadzenie Małych Sióstr Jezusa.