تاریخ عصمت. امام باقرع

وجود و شخصیت می‌کند. دعوت شیعی که چند سالی بر اثر حادثه‌ کربلا و حوادث خونین پس از آن ـ مانند حادثه‌ی حرّه و حادثه‌ی توابین ـ و سختگیری‌های خلفا متوقف مانده بود و جز در پوشش‌های بسیار ضخیم ارائه نمی‌شد، اکنون در بسیاری از اقطار کشورهای اسلامی، مخصوصاً در عراق و حجاز و خراسان، ریشه دوانیده و قشر وسیعی را به خود متوجه ساخته و حتّی در دایره‌ای محدودتر به‌صورت یک پیوند فکری و عملی که می‌توان از آن به یک «تشکیلات حزبی» تعبیر کرد، درآمده است. اکنون هنگامی‌که امام باقر به مسجد پیامبر در مدینه وارد می‌شود، جماعت انبوهی از مردم خراسان و دیگر مناطق گرد او را می‌گیرند و از مسائل فقهی سؤال می‌کنند. (پیشوای صادق)
اگر بخواهیم تشبیه کنیم، بایستی دوران امام سجاد را تشبیه کنیم به دوران آغازین دعوت پیامبر در مکه، یعنی آن چند سال اول که حتی دعوت، علنی هم نبود. شاید بشود دوران امام باقر را به دوران دوم مکه (دوران علنی شدن دعوت) تشبیه کرد و دوران­های پس از آن را به دوران­های بعدی دعوت. (انسان 250 ساله، 213)

علیه‌السلام
«یوقد من شجره مبارکه»
ابوجعفر اول

اصلی در مدینه
همراهی کاروان کربلا (4 سالگی)
احضار به شام (بعد از سفر حج هشام)

امامت امام
باقر(ع)
95-114

امامت امام
صادق (ع)
114-148

امامت امام
سجاد (ع)
61-95

باقر علیهماالسلام - مرگ حجاج بن‌یوسف
سال 96: مرگ ولید بن‌عبدالملک و خلافت سلیمان بن‌عبدالملک
سال 98: آغاز تحرکات عباسیان علیه امویان (توسط محمد بن‌علی بن‌عبدالله بن‌عباس ... ابراهیم)

سال 99: خلافت عمر بن‌عبدالعزیز نوه مروان (خلیفه منصف و غاصب!!)
سال 101: خلافت یزید بن‌عبدالملک

سال 105: خلافت هشام بن‌عبدالملک
سال 106: حج‌گذاردن هشام بن‌عبدالملك – احضار و حبس صادقين‌عليهماالسلام در شام توسط هشام

سال 113: وصيت امام باقر‌عليه‌السلام مبني بر اقامه عزا بمدت 10 سال در منا بر ايشان
سال114: شهادت امام باقر (7 ذی‌الحجه)

باقر علیهماالسلام
مرگ حجاج بن‌یوسف (حکومت 20ساله)
سازنده شهر واسط (83-86)، و از مهم‌ترین و سنگدل‌ترین ارکان مروانیان.
ابن‌ابی‌الحدید ‌در توصیف کشتار شیعیان توسط حجاج به نقل از امام باقر‌علیه‌السلام: «حجاج شیعیان را می‌کشت و به کوچک‌ترین ظن و تهمتی بازداشت می‌کرد. به حدی که درباره مردی گفته می‌شد زندیق یا کافر است، بهتر بود از اینکه وی را شیعه علی‌علیه‌السلام معرفی کنند.»
سعید بن‌جبیر (مفسر قرآن کریم) آخرین کشته به دست حجاج بدلیل حمایت از امام سجاد علیه‌السلام بود؛ که می‌گویند با دعای سعید بود که حجاج، حیاتش 40 روز طول نکشید.
امیرالمومنین علی‌علیه‌السلام: «أَمَا وَ اللَّهِ لَيُسَلَّطَنَّ عَلَيْكُمْ غُلَامُ ثَقِيفٍ، الذَّيَّالُ الْمَيَّالُ، يَأْكُلُ خَضِرَتَكُمْ وَ يُذِيبُ شَحْمَتَكُمْ» «هوسباز و گردن‌كش و ستمگر است، سبزه زارهاى «اموال و داراييها» شما را مى‌چرد و چربى شما را آب مى كند» (خطبه 116)
سال 96: مرگ ولید بن‌عبدالملک و خلافت سلیمان بن‌عبدالملک
سال 98: آغاز تحرکات عباسیان علیه امویان (توسط محمد بن‌علی بن‌عبدالله بن‌عباس ... ابراهیم)

ولید بن‌عبدالمک
سلیمان بن‌عبدالملک

مروان (خلیفه منصف و غاصب!!)
(منع لعن امیرالمومنین‌ع – اعطای خمس و فدک به بنی‌هاشم – رفع منع کتابت حدیث - ...)
* یعقوبی: عمر نامه‌ای به امام باقر(علیه السلام) نوشت و خواست بدین وسیله او را ارزیابی کند. امام باقرعلیه‌السلام در جوابش را نوشت و عمر را موعظه کرده و ترسانید. عمر دستور داد که متن نامه امام باقرعلیه‌السلام به سلیمان بن‌عبدالملک را حاضر کردند، مشاهده کرد که امام‌علیه‌السلام با او به ملایمت سخن گفته است. عمر به والی مدینه دستور داد که از حضرت سبب این رفتار را بپرسد که با وجود این که من راه عدل و احسان در پیش گرفته‌ام، چرا با من اینگونه برخورد کرده‌اند و با سلیمان آنچنان؟ امام‌علیه‌السلام فرمودند: سلیمان حاکم جباری بود و من با لحنی که با جباران سخن گفته می‌شود به او خطاب کردم؛ ولی رفیق تو ادعای بعضی از امور را دارد و من متناسب با وضع او مخاطبش ساختم. عمر بعد از شنیدن جواب گفت: تحقیقاً خداوند اهل این خانواده را خالی از فضل و کمال قرار نمی دهد.
* امام باقرع: عمر بن‌عبدالعزیز نجیب بنی‌امیه است.
* ابوبصیر از امام باقرعلیه‌السلام نقل می‌کند: من با امام باقرعلیه‌السلام در مسجد بودم که عمر بن‌عبدالعزیز داخل شد، امام‌علیه‌السلام فرمود: به زودی این جوان به ریاست و امارت خواهد رسید و اظهار عدالت پیشه‌گی خواهد کرد، و امارت او چند سال به طول کشیده و بعد از آن می‌میرد. پس از مرگ او اهل زمین بر او خواهند گریست و اهل آسمان بر او لعنت خواهند فرستاد. ابوبصیر می‌گوید: ما پرسیدیم این امر چگونه ممکن است، در حالی که شما از عدالت و انصاف او یاد کردید؟ امام‌علیه‌السلام فرمود: زیرا در جایگاه و منصب ما نشسته است در حالی که هیچ گونه حقی بر این منصب ندارد.
سال 100: آغاز تحرکات عباسیان بر علیه امویان را به عصر عمر بن‌عبدالعزیز هم نسبت می‌دهند.
سال 101: مرگ عمر بن‌عبدالعزیز (در 39سالگی؛ برخی معتقدند به دست امویان مسموم شد) و خلافت یزید بن‌عبدالملک

عمر بن‌عبدالعزیز
یزید بن‌عبدالملک

هشام بن‌عبدالملک
سال 106: حج‌گذاردن هشام بن‌عبدالملك – احضار و حبس صادقين‌عليهماالسلام به شام توسط هشام
* حضور هشام در حج و ناراحتی از عظمت امام در بین مردم
* احضار امام توسط هشام
* سه روز امام باقر و صادق علیهماالسلام را به حضور نپذیرفت (برای تحقیر)
* پذیرش در مجلس باشکوه و مسابقه تیراندازی؛ اجبار امام به شرکت در مسابقه و حیرت حضار از تیراندازی امام
* سخنرانی امام در جمع مردم شام و مدح اهلبیت و ذم دشمنان / مناظره با عالم نصرانی (که به ندرت در جمع حاضر می‌شد)
* دستور حبس امام و بعد از مدتی دستور بازگرداندن امام به مدینه
* کار روانی و امنیتی در مسیر بازگشت امام، جهت جلوگیری از اثرگذاری حضرت / کار اعجازی امام باقر ع، در مسیر در شهر مدین
سال 110: وفات ابن‌سیرین (فقیه و محدث سنی‌مذهب)

هشام بن‌عبدالملک

بمدت 10 سال در منا بر ايشان
* یَا جَعْفَرُ اَوْقِفْ لِی مِنْ مَالِی کَذَا وَ کَذَا لِنَوَادِبَ تَنْدُبُنِی عَشْرَ سِنِینَ بِمِنًی اَیَّامَ مِنًی ...
* عَلِیُّ بْنُ اِبْرَاهِیمَ عَنْ اَبِیهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَی عَنْ حَرِیزٍ اَوْ غَیْرِهِ قَالَ اَوْصَی اَبُو جَعْفَرٍ (علیه‌السّلام) بِثَمَانِمِائَةِ دِرْهَمٍ لِمَاْتَمِهِ وَ کَانَ یَرَی ذَلِکَ مِنَ السُّنَّةِ لِاَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) قَالَ اتَّخِذُوا لآِلِ جَعْفَرٍ طَعَاماً فَقَدْ شُغِلُوا
سال114: شهادت امام باقر‌علیه‌السلام (7 ذی‌الحجه)

وصیت و شهادت

حدیث درباره تفسیر بود ... تا پیش از این زمان، نظرات فقه شیعه، محدود بود، اما با ظهور امام باقر(ع) قدم مهمی در راستای تدوین آن برداشته شد (جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۳ش، ص۲۹۲)
از نظر علمای شیعه، فقیه‌ترین فقیهان صدر اسلام شش نفرند که همه آنان از اصحاب امام باقر(ع) و امام صادق(ع) بوده‌اند. آنان عبارتند از: زرارة بن اعین، معروف بن خربوذ مکی، ابو بصیر اسدی، فضیل بن یسار، محمد بن مسلم طائفی و برید بن معاویه عجلی. (ابن شهر آشوب، مناقب، ج۴، ص۲۱۱)
پرداختن به اصول و قواعد اصلی اجتهاد شیعی (اعم از تفسیر، کلام و فقه و ...) و
در اعیان الشیعه‌ آمده است که عبدالملک بن مروان به پیشنهاد امام باقر، اقدام به ضرب سکه اسلامی کرد.[۲۷] پیش از آن معاملات با سکه‌های رومی انجام می‌شد. از آنجا که این ماجرا در زمان امام سجاد(ع) رخ داده، برخی پیشنهاد ضرب سکه را به امام سجاد(ع) نسبت داده و برخی گفته‌اند امام باقر(ع) به دستور امام سجاد(ع) این پیشنهاد را مطرح کرده است.