Funkcja energii sprężystości

Содержание

Слайд 2

Spis treści Idea pracy Analizowany implant Funkcja energii sprężystości Procedura w

Spis treści

Idea pracy
Analizowany implant
Funkcja energii sprężystości
Procedura w Wolfram Mathematica
Procedura w Matlab
Modelowanie

Abaqus
Literatura
Слайд 3

Idea pracy Zamodelowanie implantu (materiał hipersprężysty) w programie numerycznym jako model membranowy anizotropowy.

Idea pracy

Zamodelowanie implantu (materiał hipersprężysty) w programie numerycznym jako model membranowy

anizotropowy.
Слайд 4

Analizowany implant

Analizowany implant

Слайд 5

Funkcja energii sprężystości Materiałem hipersprężystym nazywamy materiał, dla którego istnieje taka

Funkcja energii sprężystości

Materiałem hipersprężystym nazywamy materiał, dla którego istnieje taka funkcja

W, nazywana potencjałem sprężystym, przyjmująca wartości skalarne, a której argumentem jest miara deformacji materiału, że związek konstytuwny można zapisać w postaci:

Dodatkowo, można zapisać:
W(F)=W(C)=W(E)

Слайд 6

Funkcja energii sprężystości Funkcja energii sprężystości:

Funkcja energii sprężystości

Funkcja energii sprężystości:

 

Слайд 7

Funkcja energii sprężystości Funkcja energii sprężystości: Do zbudowania powyższej funkcji potrzebne

Funkcja energii sprężystości

Funkcja energii sprężystości:

Do zbudowania powyższej funkcji potrzebne następujące dane:
C10

– parametr opisujący naprężenia ścinające,
D – parametr związany z odkształceniami termicznymi,
k1 – parametr opisujący naprężenia (k1>0),
k2 – parametr bezwymiarowy (k2>0) ,
k – parametr dyspersji (od 0 do 1/3, jeżeli 0 – anizotropia, jeżeli 1/3 – izotropia).
Слайд 8

Funkcja energii sprężystości Badany materiał jest ściśliwy. Dla materiału ściśliwego przyjmujemy

Funkcja energii sprężystości

Badany materiał jest ściśliwy. Dla materiału ściśliwego przyjmujemy następujące

zależności:

Wyznaczenie danych – zmodyfikowany tensor deformacji

 

Слайд 9

Funkcja energii sprężystości W swoim rozwiązaniu dla uproszczenia przyjąłem, że materiał

Funkcja energii sprężystości

W swoim rozwiązaniu dla uproszczenia przyjąłem, że materiał

jest nieściśliwy. Z tego wynika:

Wyznaczenie danych – zmodyfikowany tensor deformacji

Uwzględniając powyższe założenia, ostateczna postać tensora deformacji jest następująca:

Слайд 10

Funkcja energii sprężystości Niezmienniki Niezmiennik ten ma taką postać, bo materiał

Funkcja energii sprężystości

 

Niezmienniki

Niezmiennik ten ma taką postać, bo materiał jest nieściśliwy

(z badań doświadczalnych potrzebujemy rozciągnięcia tylko na kierunku podłużnym i poprzecznym).
Слайд 11

Funkcja energii sprężystości Niezmienniki W naszym przypadku dany niezmiennik ma następującą

Funkcja energii sprężystości

Niezmienniki

 

W naszym przypadku dany niezmiennik ma następującą postać:

Ważne jest

to, że mamy tutaj dodatkowy parametr γ.
Слайд 12

Funkcja energii sprężystości Niezmienniki

Funkcja energii sprężystości

Niezmienniki

Слайд 13

Funkcja energii sprężystości Współczynnik związany z odkształceniami termicznymi

Funkcja energii sprężystości

Współczynnik związany z odkształceniami termicznymi

 

 

 

 

Слайд 14

Funkcja energii sprężystości Ostatecznie mamy 6 niewiadomych parametrów: C10 – parametr

Funkcja energii sprężystości

Ostatecznie mamy 6 niewiadomych parametrów:
C10 – parametr opisujący naprężenia

ścinające,
D – parametr związany z odkształceniami termicznymi,
k1 – parametr opisujący naprężenia (k1>0),
k2 – parametr bezwymiarowy (k2>0) ,
k – parametr dyspersji (od 0 do 1/3, jeżeli 0 – anizotropia, jeżeli 1/3 – izotropia),
γ – kąt pomiędzy włóknem a osią.
Слайд 15

Procedura w Wolfram Mathematica Funkcja energii sprężystości wygląda następująco:

Procedura w Wolfram Mathematica

Funkcja energii sprężystości wygląda następująco:

Слайд 16

Procedura w Wolfram Mathematica Kolejnym etapem jest obliczenie naprężeń. Żeby ich

Procedura w Wolfram Mathematica

Kolejnym etapem jest obliczenie naprężeń. Żeby ich otrzymać

został użyty następujący wzór :

W naszym przypadku mamy tylko rozciąganie w kierunku podłużnym, więc powyższy wzór można przekształcić w następującą postać:

Слайд 17

Procedura w Wolfram Mathematica Ostateczna postać naprężeń w programie Wolfram Mathematica

Procedura w Wolfram Mathematica

Ostateczna postać naprężeń w programie Wolfram Mathematica wygląda

następująco:

Po zbudowaniu powyższego równania można zauważyć, że pozbyliśmy parametru D.
Więc zostało nam 5 parametrów do wyznaczenia: C10, ,k1,k2,k,γ.

Слайд 18

Procedura w Matlab Do wyznaczenia parametrów została użyta funkcja lsqnonlin. Zostały

Procedura w Matlab

Do wyznaczenia parametrów została użyta funkcja lsqnonlin.
Zostały otrzymane następujące

wartości parametrów:

Do zbudowania powyższej funkcji potrzebne następujące dane:
C10 – parametr opisujący naprężenia ścinające,
γ – kąt początkowy,
k1 – parametr opisujący naprężenia (k1>0),
k2 – parametr bezwymiarowy (k2>0) ,
k – parametr dyspersji (od 0 do 1/3, jeżeli 0 – anizotropia, jeżeli 1/3 – izotropia).

Слайд 19

Procedura w Matlab

Procedura w Matlab

Слайд 20

Procedura w Matlab Parametry wyznaczone dla zakresu rozciągnięcia od 1 do

Procedura w Matlab

Parametry wyznaczone dla zakresu rozciągnięcia od 1 do 1,33.

Widać z wykresu, że po wartości 1,33 jest mały spadek, dlatego moim zdaniem równanie, które było opisane wyżej nie jest w stanie obliczyć parametry dla zakresu całkowitego. Ten spadek na wykresie może być związany z tym, że próbka podczas badania jednoosiowego rozciągania zaczyna się zwijać.
Слайд 21

Modelowanie Abaqus

Modelowanie Abaqus

Слайд 22

Modelowanie Abaqus

Modelowanie Abaqus

Слайд 23

Modelowanie Abaqus

Modelowanie Abaqus

Слайд 24

Literatura 1. T. Christian Gasser, Ray W. Ogden and Gerhard A.

Literatura

1. T. Christian Gasser, Ray W. Ogden and Gerhard A. Holzapfel:

Hyperelastic modelling of arterial layers with distributed collagen fibre orientations
2. Gerhard A. Holzapfel, Gerhard Sommer, Christian T. Gasser, and Peter Regitnig: Determination of layer-specific mechanical properties of human coronary arteries with nonatherosclerotic intimal thickening and related constitutive modeling
3. Szeptyński P.: Teoria sprężystości
4. Abaqus manual
5. Gerhard A. Holzapfel: Nonlinear Solid Mechanics. A Continuum Approach for Engineering.