Содержание
- 2. Магніты. Магнітнае поле Магнітныя з’явы былі вядомы яшчэ ў глыбокай старажытнасці пры назіранні ўласцівасцей прыроднага магнітнага
- 3. Высветлілася, што пастаянны магніт мае два полюса: паўночны (N – north) і паўднёвы (S – south)
- 4. Ужо ў XVIII ст. была звернута ўвага на тое, што ў выніку навальнічнага разраду жалезныя прадметы
- 5. У той жа час французскі фізік А.Ампер эксперыментальна выявіў і даследаў магнітнае ўзаемадзеянне токаў. У XIXст.
- 6. Магнітнае поле зручна адлюстроўваць з дапамогай сілавых ліній. У 1820г. А.Ампер выказаў гіпотэзу аб тым, што
- 7. Доследы паказваюць, што ўсе рэчыва, змешчаныя ў магнітнае поле, набываюць магнітныя ўласцівасці – намагнічваюцца. Пры гэтым
- 8. Дыамагнетыкі – фосфар, сера, вуглярод, вада, вісмут, золата, серабро, медзь і інш. Парамагнетыкі – кісларод, азот,
- 9. Зямля – вялікі магніт Планета Зямля мае форму эліпсоіда вярчэння (рознасць радыусаў на экватары Rэ і
- 10. Гэты шар намагнічаны і валодае магнітным полем – гэта гіганцкі магніт, які змешчаны прыблізна на 400
- 11. Для зручнасці магнітнае поле Зямлі характарызуюць наступнымі велічынямі: Вт – індукцыя магнітнага поля Зямлі,
- 12. Вн – гарызантальная складальная індукцыі магнітнага поля, Вz – вертыкальная складальная індукцыі магнітнага поля,
- 13. α - магнітнае нахіленне, ϕ м – магнітнае схіленне.
- 14. Накірунак стрэлкі компаса ў кожным пункце Зямлі супадае з магнітным мерыдыянам. Каля магнітных полюсаў стрэлка компаса
- 15. Напружанасць геамагнітнага поля (H=B/μ0μ) не вялікая каля 25 А/м на экватары і 48 А/м – на
- 16. Прырода зямнога магнетызму Прырода магнітнага поля Зямлі да гэтай пары дасканала не вядома. У сярэднявечы лічылі,
- 17. 1820г. – пасля доследаў Эрстэда і гіпотэзы Ампера было зроблена шмат спробаў растлумачыць зямны магнетызм як
- 18. У сучасны момант існуе шмат тэорый зямнога магнетызму. Іх можна падзяліць на дзве групы. Да першай
- 19. У вадкім ядры Зямлі (Rя~2900км) з-за рознасці тэмператур (3000 – 50000С) узнікае канвекцыйны рух матэрыі. І
- 20. Другая тэорыя – ферамагнітная – магнетызм Зямлі тлумачыцца магнетызмам рэчыва зямной кары (h~100км), яго ферамагнітнымі ўласцівасцямі.
- 21. Магнітная бура. Палярнае ззянне Лепш ідуць справы з тлумачэннем сутачных змяненняў магнітнага поля Зямлі і магнітнай
- 22. Ультрафіялетавыя прамяні пранікаюць у атмасферу Зямлі. Частка дасягае паверхні Зямлі, другая паглынаецца атмасферай. Пры гэтым энергія
- 23. Праводнасць іонасферы прыблізна роўная праводнасці марской вады (σ=3,3 Ом-1м-1). Падобна вадзе акіянаў і мораў іонасфера зведвае
- 24. Летнім днём, калі ўльтрафіялетавае выпраменьванне Сонца вельмі інтэнсіўнае, сутачныя варыацыі магнітнага поля Зямлі бываюць вялікімі і
- 25. Пры гэтым Сонца выпраменьвае магутныя патокі пратонаў і электронаў з хуткасцю (1000–2000)км/с, якія утвараюць сонечны вецер.
- 26. Пад уздзеяннем магнітнага поля Зямлі паток зараджаных часціц падзяляецца: пратоны адхіляюцца ў адзін бок, электроны –
- 27. Гэта прыводзіць да ўзнікнення токаў вакол Зямлі на адлегласцях ~ (20000–30000)км ад яе. Гэтыя токі ствараюць
- 28. Так узнікае магнітная бура (павелічэнне магутнасці магнітнага поля), якая ахоплівае зямны шар. Магнітная бура доўжыцца ад
- 29. У палярных раёнах узнікае цікавая і прыгожая з’ява – палярнае ззянне (паўночнае ззянне). Гэта ззянне ўяўляе
- 30. Аднак доля зараджаных часціц, якія пранікаюць у зямную атмасферу, вельмі малая ў параўнанні з іх патокам,
- 32. Прымяненне зямнога магнетызму У сучасны момант увесь зямны шар пакрыты сеткай устаноў, якія праводзяць сістэматычныя даследаванні
- 33. У XX ст. зямны магнетызм стаў шырока выкарыстоўвацца ў геалогіі. Магнітаметрычныя прыборы атрымалі шырокае прымяненне для
- 34. Гэта прывяло да павелічэння скорасці і дакладнасці разведкі. Дало магчымасць ажыццяўляць яе ў месцах недаступных для
- 35. У апошні час узнік яшчэ адзін накірунак практычнага выкарыстання зямнога магнетызму – інжынерны. Пры будаўніцтве гідрастанцый,
- 36. Палеамагнетызм Магнітныя анамаліі Зямлі ствараюцца пародай, якая складае зямную кару, і валодае рознай уласцівасцю і намагнічаннасцю
- 37. Такое намагнічэнне называецца пастаянным ці астатковым. Астатковае намагнічэнне – гэта своеасаблівая “магнітная памяць” ці “магнітны адбітак”.
- 38. Палеамагнетызм – навука аб магнітным полі Зямлі ў мінулыя геалагічныя эпохі. Метадамі палеамагнетызму можна дастаткова надзейна
- 39. Так, з часоў палеазойскай эры (~ 570 млн. гадоў назад) магнітныя полюсы Зямлі, размешчаныя ў раёне
- 40. “Выкапнёвы магнетызм” выяўлены ў кераміцы (гліняны посуд, цагліны і інш.) Вывучэнне гісторыі геамагнітнага поля па кераміцы
- 41. Магнетызм і жывая прырода Клеткі – гэта “цаглінкі”, з якіх пабудавана ўсё жывое на Зямлі. Жывая
- 42. Доследы з насеннем пшаніцы, кукурузы і гароха паказалі, што іх прарошчванне адбывалася больш эфектыўна, калі іх
- 43. Адсюль выснова: магнітнае поле дзейнічае на крыватворныя органы жывога арганізма прама процілегла іанізуючай радыяцыі. Узнікае пытанне:
- 44. Дослед: мышэй ва ўзросте 9 і 40 тыдняў трымалі на працягу (5 - 14) дзён у
- 45. Магнітнае поле ўплывае і на чалавека. Медыкі выявілі, што ў перыяды магнітнай буры павялічваеццца колькасць сардэчна-сасудзістых
- 46. Компас “Магнітны компас – прыбор маленькі, але без яго Амерыка не была бы адкрыта!” – гавораць
- 47. Кітайцы пісалі: ”Магніт – гэта камень, які дае накірунак магнітнай іголцы”. Компас па англійскі: намагнічанай жалезнай
- 48. Асаблівасць “сухога” компаса ў тым, што ён утрымлівае шкалу, якая мае 360 дзяленняў і спецыяльную лінейку,
- 49. Компас італьянца Флавіа Жыойя (пачатак XIV ст.)
- 51. Скачать презентацию