Pieśń Jasnogórska

„O Gospodzie uwielbiona
Nad niebiosa wywyższona”

We śnie przyszła twarz swą przybliżyła
Tak łagodna że w powietrzu stoi
Dotknąć

Jedna blizna
To od szabli rana
Druga rana
Przeze mnie zadana

W wielkim Słońcu całaś opalona
Twoje blizny dwie łez koleiny
Całaś mroczna cała

Całaś piękna w złocie i w koralu
Tobie morze bursztyny kruszyło
I brylantów

Po co Ci turkusy i rubiny
Srebro złoto chciwości się lęka
Wszystko to

Krwią człowieczą
Prawda nasycona
Mlekiem ludzkim
Mądrość wykarmiona