Wzmacniacz tranzystorowy w układzie wspólnego emitera

kształtu.
Wzmocnienie sygnału zmiennego odbywa się kosztem energii dostarczanej ze stałego źródła zasilania wzmacniacza napięciem stałym.

zastosowaniu metody czwórnikowej, w której traktuje się, że sygnał wejściowy jest doprowadzony do wejścia czwórnika a wyjściowy jest zbierany z jego wyjścia. Zakłada się przy tym, że czwórnik jest zbudowany bądź z elementów liniowych lub z elementów nieliniowych, ale pracujących w zakresie pracy liniowej.
W takich warunkach czwórnik jest charakteryzowany przy użyciu dwóch równań liniowych wiążących ze sobą napięcia i prądy wejściowe i wyjściowe.
W zależności od analizowanego układu stosowana jest jedna z 6 macierzy opisujących właściwości czwórnika. W przypadku ukłądu wzmacniacza tranzystorowego najchętniej jest wykorzystywana macierz MIESZANA h .

wejścia i mają prostą interpretację jako :
h11 – impedancja wejściowa
h12 – współczynnik oddziaływania wstecznego
h22 – współczynnik wzmocnienia prądowego
h22 – admitancja wyjściowa

wewnętrznej ZG i jest obciążany impedancją Z0 , parametry robocze czwórnika zmieniają się i mają postać :
Impedancja wejściowa :
Admitacja wyjściowa : h22 – ( h12 h21 ) / ( h11 + ZG )
Wzmocnienie prądowe :