Infrastruktura transportu

Содержание

Слайд 2

Definicja ogólna infrastruktury Infrastruktura złożenie dwóch słów infra (łac.) – w

Definicja ogólna infrastruktury

Infrastruktura złożenie dwóch słów infra (łac.) – w złożeniach:

pod, poniżej, dolny i struktura (łac. od structura – budowa, konstrukcja, struktura; od struere – układać jedno na drugim, wznosić, budować)[1].
Infrastruktura to urządzenia (np. w dziedzinie transportu, komunikacji) i instytucje (np. w dziedzinie oświaty, ochrony zdrowia) niezbędne do zapewnienia należytego funkcjonowania produkcyjnych działów gospodarki i społeczeństwa; ułatwia i warunkuje działalność gospodarczą i społeczną[2].
Zgodnie z powyższą definicją można mówić o infrastrukturze społecznej, niezbędnej do zaspokajania potrzeb społecznych (szkoły, szpitale, kina, budynki administracji) oraz infrastrukturze technicznej. Infrastruktura techniczna - obiekty w oparciu, o które świadczone są usługi dla mieszkańców określonego obszaru (osiedla, miasta, kraju) w zakresie energetyki, dostarczania ciepła, wody, usuwania ścieków i odpadów, transportu.

[1] Kopaliński W.: Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, wydanie XVII rozszerzone, Wiedza Powszechna, Warszawa 1989, s. 229 i 483.
[2] Encyklopedia popularna PWN, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 1996, s. 318.

Слайд 3

Z transportem i komunikacją związane są pojęcia: infrastruktura – drogi transportowe,

Z transportem i komunikacją związane są pojęcia:
infrastruktura – drogi transportowe, wiadukty,

mosty i inne;
suprastruktura – środki transportowe, zaplecze techniczne.
Omówienie infrastruktury transportowej należy przeprowadzić po wyróżnieniu jej dwóch składników:
infrastruktura liniowa,
infrastruktura punktowa[1].
Do infrastruktury liniowej zaliczamy istniejącą na danym obszarze sieć: dróg samochodowych, linii kolejowych, dróg wodnych oraz linii lotniczych wraz z leżącymi w ich ciągu obiektami technicznymi.
Infrastrukturę punktową stanowią np. wyodrębnione przestrzennie obiekty, wykorzystywane do stacjonarnej obsługi pasażerów i ładunków.

[1] Praca zbiorowa pod redakcją Fechnera I., Szyszki G.: Logistyka w Polsce Raport 2005, Biblioteka Logistyka, Poznań 2006, s. 21.

Слайд 4

Rys.1. Klasyfikacja transportu ze względu na cechy Na podstawie Piątkiewicz A. i Sobolski R. „Dźwignice”

Rys.1. Klasyfikacja transportu ze względu na cechy
Na podstawie Piątkiewicz A.

i Sobolski R. „Dźwignice”
Слайд 5

Pozioma klasyfikacja transportu: 1. Według kryterium przedmiotu przewozu: transport osób, transport

Pozioma klasyfikacja transportu:

1. Według kryterium przedmiotu przewozu:
transport osób,
transport ładunków.

2. Według

kryterium formy własności:
transport prywatny,
transport komunalny,
transport publiczny,
transport państwowy.
Слайд 6

3. Według kryterium geograficznego: transport krajowy, transport międzynarodowy. Pozioma klasyfikacja transportu:

3. Według kryterium geograficznego:
transport krajowy,
transport międzynarodowy.

Pozioma klasyfikacja transportu:

4.Według organizacji przewozów:
transport

regularny,
transport nieregularny.
Слайд 7

Rys.2. Klasyfikacja pionowa transportu Na podstawie Piskozub A.: Ekonomika transportu –

Rys.2. Klasyfikacja pionowa transportu
Na podstawie Piskozub A.: Ekonomika transportu – podstawy

metodologiczne, WKŁ, Warszawa 1975, str. 43.
Kryterium podziału
Podział
według
stosunku środka
przewozu do
drogi przewozu
Podział
według
środowiska
transportowego
Podział
według
gałęzi
transportu
Слайд 8

Struktura systemu transportowego Rys. Schemat strukturalno-organizacyjny systemu transportowego Grzywacz W., Brnewicz

Struktura systemu transportowego

Rys. Schemat strukturalno-organizacyjny systemu transportowego
Grzywacz W., Brnewicz J.: Ekonomika

transportu, WKŁ, Warszawa 1989r.

Ujęcie systemu transportowego od strony powiązań organizacyjnych

Слайд 9

Struktura systemu transportowego Rys.1 Cechy i rodzaje systemów transportowych Grzywacz W.,

Struktura systemu transportowego

Rys.1 Cechy i rodzaje systemów transportowych
Grzywacz W., Brnewicz J.:

Ekonomika transportu, WKŁ, Warszawa 1989r.

Ujęcie systemu transportowego od strony przemieszczanego „przedmiotu”

Слайд 10

Opis formalny systemu transportowego Systemem transportowym nazywamy zbiór elementów oraz zbiór

Opis formalny systemu transportowego

Systemem transportowym nazywamy zbiór elementów oraz zbiór relacji

zachodzących pomiędzy tymi elementami i zbiór procesów, które przetwarzają strumień ładunków i pasażerów określany popytem na usługi transportowe w strumień wyjścia z tego systemu.
ST=(W;Ł;PT)
gdzie:
W - jest zbiorem wierzchołków grafu, odpowiadającym
węzłom sieci transportowej,
Ł - jest zbiorem łuków grafu, czyli możliwych połączeń
węzłów,
PT - relacje zachodzące w systemie (procesy transportowe).
Слайд 11

Wśród parametrów, które charakteryzują sieć transportową można wymienić: I. Łączną długość

Wśród parametrów, które charakteryzują sieć transportową można wymienić:
I.      Łączną długość relacji

transportowych wyrażonych przez:
Długość dróg samochodowych z podziałem na poszczególne kategorie,
Długość linii kolejowych z podziałem na poszczególne kategorie,
Długość użytkowanych dróg wodnych śródlądowych (kanały, rzeki, jeziora)’
Długość połączeń lotniczych.
     II.      Gęstość sieci poszczególnych gałęzi transportu – liczona:
np.
długość linii kolejowych
powierzchnia kraju
W pewnym stopniu infrastrukturę charakteryzują poniższe wskaźniki
    III.     Popularność gałęzi transportu
liczba podróżnych rocznie
liczba mieszkańców
IV.   Liczba przewiezionych pasażerów/ładunków w ciągu roku
     V.      Liczba wypadków
Слайд 12

Polityka Transportowa Państwa Polityka transportowa – jest to program działania w

Polityka Transportowa Państwa

Polityka transportowa – jest to program działania w kierunku

przekształcenia transportu w system dostosowany do wymogów gospodarki rynkowej i nowych warunków współpracy gospodarczej w Europie” oraz wymogów zawartych w “Planie rozwoju infrastruktury transportowej w Polsce do roku 2015”.
Слайд 13

Cel Polityki Transportowej jest nim uzgodnienie podstaw polityki państwa w sektorze

Cel Polityki Transportowej

jest nim uzgodnienie podstaw polityki państwa w sektorze

transportu. Uzgodnienie to stanowić ma podstawę do działań administracji rządowej i samorządowej w realizacji zadań publicznych z zakresu transportu i dziedzin pokrewnych.
Слайд 14

Działania administracji z zakresu transportu obejmują czynności: * planowania przestrzennego rozmieszczenia

Działania administracji z zakresu transportu obejmują czynności:

* planowania przestrzennego rozmieszczenia

i standardów infrastruktury transportowej oraz etapowania realizacji,

* regulacji rynku usług transportowych,

* działań na rzecz sterowania ruchem i zapewnienia bezpieczeństwa ruchu,

* stymulacji restrukturyzacji przedsiębiorstw i branż dla zapewnienia rozwoju konkurencji, demonopolizacji.

Слайд 15

Główne działy zawarte w DOKUMENCIE (PTK) * Tendencje w transporcie, diagnoza

Główne działy zawarte w DOKUMENCIE (PTK)

* Tendencje w transporcie, diagnoza

stanu obecnego,

*Cele rozwojowe ,

*Kierunki realizacji polityki w skali krajowej, regionalnej i lokalnej ,

*Uwarunkowania rozwoju,

*Prognozy potrzeb przewozowych,

*Strategie rozwojowe systemu transportowego na lata 2000 – 2015,

*Zasady rozwoju systemu transportowego w układzie gałęziowym i terytorialnym.

Слайд 16

Informacje zawarte w PTK dotyczą między innymi zagadnień związanych z programem

Informacje zawarte w PTK dotyczą między innymi zagadnień związanych z programem

dostosowania sieci transportowej w Polsce do standardów Unii Europejskiej do 2015 (już 2025) roku, planowanych kosztów inwestycji oraz źródeł finansowania.
Działania te rozpatrywane są w układzie gałęziowym, a ich realizacja wynika w głównej mierze z geograficznego położenia Polski.
Слайд 17

Programy i Umowy Międzynarodowe determinujące naszą politykę transportową *TEN-T (Trans European

Programy i Umowy Międzynarodowe determinujące naszą politykę transportową

*TEN-T (Trans European

Network-Transport) – dotyczy stworzenia korytarzy transportowych w Europie ,

*TINA (Transport Infastructure Needs Assessment) – dotyczy poprawy infrastruktury transportowej nowych członków UE,

*AGC - umowa europejska o głównych międzynarodowych liniach kolejowych,

Слайд 18

Programy i Umowy Międzynarodowe determinujące naszą politykę transportową – cd. *AGR

Programy i Umowy Międzynarodowe determinujące naszą politykę transportową – cd.

*AGR

– umowa europejska o głównych drogach ruchu międzynarodowego ,

* AGN – dotyczy dostosowania dróg wodnych do wymogów międzynarodowych.

*AGTC - umowa europejska o ważniejszych międzynarodowych liniach transportu kombinowanego i obiektach towarzyszących,

Слайд 19

Wybrane parametry i wymagania dla linii kolejowych według umowy AGC i AGTC

Wybrane parametry i wymagania dla linii kolejowych według umowy AGC i

AGTC
Слайд 20

Korytarze postulowane przez Polskę: Korytarz A Gdańsk – Odessa Korytarz B

Korytarze postulowane przez Polskę:
Korytarz A
Gdańsk – Odessa
Korytarz B
Nadodrzański

ważniejsze drogi
ważniejsze

linie kolejowe
Слайд 21

Слайд 22

Źródła finansowania Inwestycje infrastrukturalne są realizowane przez wykorzystanie wewnętrznych i zewnętrznych

Źródła finansowania

Inwestycje infrastrukturalne są realizowane przez wykorzystanie wewnętrznych i zewnętrznych źródeł

finansowych. Wewnętrzne źródło finansowe to środki pochodzące z budżetu państwa, natomiast zewnętrzne to środki pochodzące z funduszów i programów Unijnych.
Слайд 23

Podstawowe fundusze i programy unijne, z których Polska korzysta to: FUNDUSZE

Podstawowe fundusze i programy unijne, z których Polska korzysta to:
FUNDUSZE UNIJNE:
ISPA/Fundusz

Spójności (ang. Instrument for Structural Policies for Pre-Accession),
TEN-T,
Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego,
PROGRAMY UNIJNE:
Sektorowy Program Operacyjny – Transport (SPOT) ,
Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko
Слайд 24

Jeden z trzech instrumentów finansowych Unii Europejskiej (obok PHARE i SAPARD)

Jeden z trzech instrumentów finansowych Unii Europejskiej (obok PHARE i SAPARD)

przeznaczony dla państw kandydujących do akcesji. Ma na celu ujednolicenie poziomu infrastruktury technicznej w zakresie transportu i ochrony środowiska.
Podstawowym celem funduszu ISPA jest wsparcie krajów kandydujących w zakresie społecznej i gospodarczej spójności poprzez współfinansowanie dużych projektów inwestycyjnych w sektorze środowiska i transportu.
ISPA umożliwi krajom beneficjentom stworzenie połączeń sieci krajowej z transeuropejską (TEN-T) oraz umożliwi ujednolicenie warunków wykorzystania tych sieci.

FUNDUSZ SPÓJNOŚCI (ISPA)

Слайд 25

Podział środków oparty jest o następujące kryteria: liczba ludności, wielkość PKB

Podział środków oparty jest o następujące kryteria:
liczba ludności,

wielkość PKB na głowę mieszkańca liczonego według parytetu siły nabywczej,
powierzchnia kraju.
Beneficjentami Funduszu Spójności w sektorze transportu są:
PKP PLK S.A.,
GDDKiA,
Ministerstwo Infrastruktury.
Слайд 26

Finansowanie infrastruktury w ramach projektu TEN-T Zgodnie z art. 155 traktatu

Finansowanie infrastruktury w ramach projektu TEN-T

Zgodnie z art. 155 traktatu

ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Wspólnota może wspierać projekty będące projektami ”wspólnego zainteresowania”, które realizowane są przez państwa członkowskie. Projekty te zostały określone w wytycznych wspólnotowych na temat rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej. Rozwój sieci transeuropejskiej ma służyć zwiększeniu efektywności funkcjonowania wspólnego rynku. Unia Europejska dąży do rozwoju intermodalności w transporcie, jak również do zapewnienia dostępu regionom peryferyjnym lub wyspiarskim do centralnych regionów Wspólnoty oraz zmniejszenia wysokich kosztów transportu w tych regionach.
Слайд 27

Linie kolejowe w Polsce zaliczone do sieci programu TEN-T

Linie kolejowe w Polsce zaliczone do sieci programu TEN-T

Слайд 28

Linie AGC: E20 – Rzepin – Poznań – Warszawa – Siedlce

Linie AGC:
E20 – Rzepin – Poznań – Warszawa – Siedlce –

Małaszewicze,
E30 – Węgliniec – Wrocław – Opole – Katowice – Kraków – Rzeszów – Medyka,
E59 – Świnoujście – Szczecin – Poznań – Wrocław – Kędzierzyn Koźle – Chałupki,
E65 – Gdynia – Gdańsk – Warszawa – Katowice – Zebrzydowice - Czechowice Dziedzice,
E75 – Suwałki – Białystok - Warszawa
Слайд 29

Umowa AGTC dotyczy częściowo tych samych linii, uzupełnionych ponadto szeregiem odcinków

Umowa AGTC dotyczy częściowo tych samych linii, uzupełnionych ponadto szeregiem odcinków

istotnych dla ruchu towarowego, a zwłaszcza kombinowanego (linie CE 20, CE 30, CE 59, CE 65).
Слайд 30

Слайд 31

Drogi kołowe w Polsce objęte umową AGR

Drogi kołowe w Polsce objęte umową AGR

Слайд 32

Drogi kołowe AGR na terytorium Polski: E28 - Kołbaskowo-Koszalin-Słupsk-Gdańsk, E30 -

Drogi kołowe AGR na terytorium Polski:
E28 - Kołbaskowo-Koszalin-Słupsk-Gdańsk,
E30 - Świecko-Świebodzin-Poznań-Konin-Łódź-Warszawa-Siedlce-Biała Podlaska–Terespol,
E36

- Olszyna-Krzywa,
E40 - Zgorzelec-Legnica–Wrocław–Opole–Gliwice–Katowice–Kraków– Rzeszów- Przemyśl–Medyka,
E65 - Świnoujście-Goleniów-Szczecin-Gorzów Wielkopolski-Świebodzin- Zielona Góra-Legnica-Jelenia Góra-Jakuszyce,
E67 - Budzisko-Białystok-Piotrków Trybunalski-Wrocław-Kudowa Słone,
E75 - Gdańsk-Toruń-Łódź-Piotrków Trybunalski-Radomsko-Częstochowa Dąbrowa Górnicza-Sosnowiec-Mysłowice-Katowice-Tychy- Bielsko-Biała-Cieszyn,
E77 - Gdańsk – Elbląg – Warszawa – Radom – Skarżysko-Kamienna – Kielce – Kraków – Chyżne,
E261 – Świecie-Bydgoszcz-Poznań-Wrocław,
E371 – Barwinek-Rzeszów-Radom,
E372 – Hrebenne-Zamość-Lublin-Warszawa,
E462 – Cieszyn-Kraków.
Слайд 33

Pomoc finansowa Wspólnoty przyznawana jest w drodze konkursu projektom, które realizują

Pomoc finansowa Wspólnoty przyznawana jest w drodze konkursu projektom, które realizują

priorytetowe założenia rozwoju sieci TEN-T. Należy pamiętać, że pomoc finansowa z budżetu TEN-T nie może być łączona z pomocą finansową z innych źródeł wspólnotowych.
Budżet TEN-T podzielony jest na część dofinansowania wieloletniego (Multi-annual programme - MAP) oraz część pozostającą do rozdysponowywania w ramach konkursów corocznych (Non-MAP). Polska do roku 2006 mogła ubiegać się o dofinansowanie tylko dla projektów Non-MAP. Od roku 2007 może również brać udział w konkursach w ramach programu MAP na lata 2007-2013. Zdecydowana większość budżetu TEN-T w latach 2007-2013 – ok. 85% - przeznaczona jest na program wieloletni.
Слайд 34

Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego EFRR (European Regional

Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego
Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego EFRR (European Regional Development

Fund – ERDF) został powołany w 1975 roku.
Fundusz wchodzący w skład Funduszy Strukturalnych, którego zadaniem jest zmniejszanie dysproporcji w poziomie rozwoju regionów należących do Unii. Fundusz ten udziela wsparcia inwestycjom produkcyjnym, rozwojowi infrastruktury, lokalnym inicjatywom rozwojowym oraz małym i średnim przedsiębiorstwom.
W ramach współfinansowania infrastruktury znajdują się działania:
·         inwestowania w infrastrukturę przyczyniającą się do tworzenia i rozwijania transeuropejskich sieci w dziedzinie transportu, telekomunikacji i infrastruktury energetycznej, biorąc pod uwagę konieczność połączenia z centralnymi regionami Wspólnoty;
·         które tworzą lepszy dostęp do obszarów wiejskich i obszarów zależnych od rybołówstwa.
Слайд 35

Sektorowy Program Operacyjny Transport Sektorowy Program Operacyjny Transport (SPOT) jest jednym

Sektorowy Program Operacyjny Transport
Sektorowy Program Operacyjny Transport (SPOT) jest jednym z

siedmiu programów operacyjnych służących realizacji Podstaw Wsparcia Wspólnoty na lata 2004 – 2006 (PWW). Program ten, wraz z częścią transportową strategii wykorzystania Funduszu Spójności, rozwija cele PWW, określając kierunki, priorytety, działania i wysokość środków przeznaczonych na rozwój sfery transportu. W przypadku SPOT głównymi beneficjentami końcowymi są: Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, PKP PLK S.A., Urzędy Morskie, Zarządy Portów Morskich, Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa (SAR), miasta na prawach powiatu (powiaty grodzkie), Ministerstwo Transportu, Policja, Straż Pożarna. Instytucją Zarządzającą SPOT jest Minister Rozwoju Regionalnego, który pełni ogólny nadzór nad procesem programowania, przygotowania i wyboru projektów, realizacji i kontroli realizacji SPOT. Funkcję Instytucji Pośredniczącej pełni Minister Transportu, który odpowiedzialny jest m.in. za wybór projektów, które mają być współfinansowane w ramach SPOT, zawieranie umów o dofinansowanie z beneficjentami, monitorowanie procesu realizacji projektów oraz kontrolę realizowanych projektów. Współfinansowanie obejmuje maksymalnie do 75 % kosztów kwalifikowanych, pozostała część kosztów jest pokrywana ze środków krajowych.
Слайд 36

Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko Decyzją z dnia 7 grudnia 2007

Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko
Decyzją z dnia 7 grudnia 2007 r.

Komisja Europejska zatwierdziła Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko na lata 2007-2013. To zwieńczenie wielomiesięcznych prac nad przygotowaniem największego w historii Unii Europejskiej programu.
Celem programu jest poprawa atrakcyjności inwestycyjnej Polski i jej regionów poprzez rozwój infrastruktury technicznej przy równoczesnej ochronie i poprawie stanu środowiska, zdrowia, zachowaniu tożsamości kulturowej i rozwijaniu spójności terytorialnej.
Слайд 37

Sieć transportowa jest jednym z elementów infrastruktury transportowej, którą można analizować

Sieć transportowa jest jednym z elementów infrastruktury transportowej, którą można analizować

w skali krajowego systemu transportowego, ale znacznie łatwiej jest mówić o infrastrukturze poszczególnych gałęzi transport.
Слайд 38

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Слайд 39

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Rys. a. Długość linii kolejowych w Polsce Rys. b. Gęstość linii kolejowych w Polsce

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Rys. a. Długość linii kolejowych w Polsce

Rys. b. Gęstość

linii kolejowych w Polsce
Слайд 40

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Rys. a. Długość linii kolejowych w wybranych krajach europejskich

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Rys. a. Długość linii kolejowych w wybranych krajach europejskich

Rys.

b. Gęstość linii kolejowych w wybranych krajach europejskich
Слайд 41

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Infrastruktura kolejowa – to ogół urządzeń technicznych (linie kolejowe:

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Infrastruktura kolejowa – to ogół urządzeń technicznych (linie kolejowe:

tory kolejowe, sieć trakcyjna, przystanki i dworce kolejowe) warunkujące funkcjonowanie kolei.
Umożliwia prowadzenie przewozów przewoźnikom
kolejowym i jest zarządzana przez zarządcę infrastruktury.
Слайд 42

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Linia kolejowa składa się z jednego, dwóch lub kilku

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Linia kolejowa składa się z jednego, dwóch lub kilku

torów kolejowych łączących punkt początkowy i końcowy, ustalony w Polsce przez Zarząd PKP.

Linia kolejowa dzieli się na mniejsze elementy:
odcinki,
szlaki,
odstępy.

Слайд 43

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Rys. 1. Elementy linii kolejowej

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Rys. 1. Elementy linii kolejowej

Слайд 44

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Podstawowymi kryteriami ustalenia kategorii linii i torów kolejowych są:

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Podstawowymi kryteriami ustalenia kategorii linii i torów kolejowych są:
obciążenie

przewozami T, określone ilością przewiezionej masy w jednostce czasu; za jednostkę miary przyjęto: mln t brutto/rok,
prędkość maksymalna pociągów V; za jednostkę miary przyjęto: km/h,
naciski na oś, określane w kN/oś.
Слайд 45

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Nacisk osi [kN/oś] :

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Nacisk osi [kN/oś] :

Слайд 46

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Слайд 47

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Punkty początkowe i końcowe linii kolejowych Każda linia posiada:

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Punkty początkowe i końcowe linii kolejowych

Każda linia posiada:

własną kilometrację, numer i nazwę.
Linia kolejowa ma wyznaczony punkt początkowy i punkt końcowy. Dla linii rozpoczynających się w Warszawie punktem początkowym jest Warszawa. Dla pozostałych linii wyznacza się na ogół jako punkt początkowy ten z dwóch możliwych punktów linii, który znajduje się bliżej Warszawy.
Слайд 48

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Nawierzchnia torowa i podtorze Droga kolejowa składa się z

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Nawierzchnia torowa i podtorze

Droga kolejowa składa się z nawierzchni

i podtorza.
Podtorze to część gruntowa szlaku kolejowego, na której buduje się nawierzchnię toru kolejowego. W zależności od warunków terenowych podtorze może występować na nasypie lub w wykopie.
Слайд 49

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Nawierzchnia kolejowa jest to zespół konstrukcyjny, składający się z

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Nawierzchnia kolejowa jest to zespół konstrukcyjny, składający się z

szyn, podkładów, złączek i podsypki. Elementy te służą do zbudowania toru szynowego, który stanowią dwa równoległe toki szynowe, ułożone w ustalonej między nimi odległości.
Слайд 50

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Przekrój nawierzchni i pdtorza: 1- szyny, 2 – podkład,

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Przekrój nawierzchni i pdtorza: 1- szyny, 2 – podkład,

3 – podsypka, 4 – skarpa przekopu,
5 – skarpa nasypu, 6 – stok terenu, 7 – skarpa rowu, 8 – dno rowu, AB- torowisko, AC,DB – ława (pobocze), A,B – krawędzie torowiska
Слайд 51

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Szerokość torów Używane określenie - szerokość toru, i rozumiane

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

 

Szerokość torów
 Używane określenie - szerokość toru, i

rozumiane jako wewnętrzna odległość pomiędzy główkami dwóch szyn i wynoszące 1435 mm, mierzone 14 mm poniżej górnej powierzchni tocznej szyn – jest określeniem niewłaściwym, ale ogólnie przyjętym.
Слайд 52

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Klasyfikacja linii kolejowych ze względu na szerokość toru: linie

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Klasyfikacja linii kolejowych ze względu na
szerokość toru:

linie

normalnotorowe - 1435 mm. Wymiar ten jako najbardziej popularny zwany został szerokością normalną toru.

linie szerokotorowe - wszystkie tory, których odległość międzyszynowa jest większa od normalnej nazywane są torami szerokimi. Poszerzenie szerokości toru zapoczątkowano jeszcze w Imperium rosyjskim, budując torowiska o szerokości 1520 mm.

linie wąskotorowe - jeżeli odległość międzyszynowa toru jest mniejsza od wymiaru normalnego to mamy do czynienia z torami wąskimi. Na trasach wąskotorowych eksploatowane są lekkie pociągi poruszające się małymi prędkościami

Слайд 53

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Centralna Magistrala Kolejowa (CMK) Trasa szerokotorowa przez szereg lat

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Centralna Magistrala Kolejowa
(CMK)

Trasa szerokotorowa przez szereg lat funkcjonowała

pod nazwą Linia Hutnicza-Siarkowa, po przemianach jakie nastąpiły w PKP - Linia Hutnicza Szerokotorowa
Слайд 54

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Przykłady stosowanych szerokości torów

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Przykłady stosowanych szerokości torów

Слайд 55

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Przykłady stosowanych szerokości torów cd.

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Przykłady stosowanych szerokości torów cd.

Слайд 56

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Tor klasyczny stanowi konstrukcję, w której szyny o normatywnej

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Tor klasyczny stanowi konstrukcję, w której szyny o normatywnej

długości są ze sobą połączone na stałe za pomocą złączek i przytwierdzone do podkładów. Tor klasyczny budowany jest z przęseł kolejowych (szyny przytwierdzone do podkładów).

Złącze szyn UIC60 wiszące:
1.szyna,
2. łubki,
3. śruby łubkowe.

Слайд 57

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Tor bezstykowy stanowi konstrukcję, w której kolejne szyny łączone

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Tor bezstykowy stanowi konstrukcję, w której kolejne szyny łączone

są ze sobą trwale przy pomocy zgrzewania elektrooporowego, spawania termitowego lub łukowego.

Do budowy torów bezstykowych w torach na szlakach i głównych zasadniczych na stacjach należy stosować szyny długie zgrzewane stacjonarnie (nie na szlaku).

Rys. a. Spawanie termitowe szyn

Слайд 58

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Rys. a. Układanie toru bezstykowego z szyn długich

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Rys. a. Układanie toru bezstykowego z szyn długich

Слайд 59

Elektrownia Sieć WN Podstacja trakcyjna Prostownik Sieć jezdna Kabel zasilający Kabel

Elektrownia

Sieć WN

Podstacja trakcyjna

Prostownik

Sieć jezdna

Kabel zasilający

Kabel powrotny

Szyna

Zasilanie sieci trakcyjnej
Urządzeniami zasilania trakcji elektrycznej

nazwano zespół urządzeń służących do przesyłania i przetwarzania energii elektrycznej na drodze od elektrowni do pociągu.
Energia elektryczna prądu przemiennego o częstotliwości 50Hz przesyłana jest ze stacji energetycznej linią trójfazową WN (15 lub 30 kV) do podstacji trakcyjnej umieszczonej przy zelektryfikowanej linii kolejowej. W podstacji następuje przetworzenie prądu zmiennego na stały 3000 [V], potrzebny do zasilania silników trakcyjnych. Pojazdy trakcyjne odbierają energię elektryczną z przewodów (sieci jezdnej) nad torem, za pomocą specjalnych odbieraków prądu zwanych pantografami.
Sieć powrotna służy do odprowadzenia prądu od elektrycznego pojazdu trakcyjnego do podstacji trakcyjnej. Stanowią ją szyny kolejowe, łączniki oraz kable powrotne łączące szyny z celką minusową podstacji.
Слайд 60

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Skrajnia kolejowa Skrajnia kolejowa jest to linia, poza którą

INFRASTRUKTURA KOLEJOWA

Skrajnia kolejowa

Skrajnia kolejowa jest to linia, poza którą nie

może się znajdować (wystawać) żadna część budynku (skrajnia budowli), lub wagonu albo lokomotywy (skrajnia taboru).
Wprowadzenie skrajni ma na celu uniknięcie kolidowania pociągów zarówno z budynkami i urządzeniami linii kolejowej, jak i innymi pociągami. Skrajnia taboru mieści się wewnątrz skrajni budowli, co znaczy, że jest określona minimalna odległość pomiędzy najdalej wystającymi elementami budynków a taboru będącego w ruchu.