Kurs. Trenera personalnego i dietetyki

Содержание

Слайд 2

PODSTAWY ANATOMII Dr Diana Dudziak

PODSTAWY ANATOMII

Dr Diana Dudziak

Слайд 3

OKREŚLENIE ORIENTACYJNE W PRZESTRZENI OSIE CIAŁA Osie pionowe Osie poprzeczne Osie

OKREŚLENIE ORIENTACYJNE W PRZESTRZENI

OSIE CIAŁA
Osie pionowe
Osie poprzeczne
Osie strzałkowe
PŁASZCZYNY CIAŁA
Płaszczyzna strzałkowa
Płaszczyzna czołowa
Płaszczyzna

poprzeczna
Слайд 4

OGÓLNA BUDOWA KOŚCI Proces tworzenia się szkieletu kostnego u człowieka trwa

OGÓLNA BUDOWA KOŚCI

Proces tworzenia się szkieletu kostnego u człowieka trwa długo,

około 12-30 roku życia
Ostatecznie u dorosłego człowieka występuje twardy szkielet kostny, na który składa się przeszł0 200 kości
Szkielet kostny stanowi rusztowanie ciała, dzięki czemu części miękkie mają ochronę i oparcie. Szkielet decyduje także o kształcie i wielkości osobnika.
Kości stanowią dźwignie, do których przymocowują się mięśnie
W szpiku kostnym powstają erytrocyty, granulocyty i płytki krwi.
Слайд 5

Слайд 6

STAWY- POŁĄCZENIA MAZIOWE W każdy stawie wyróżniamy trzy zasadnicze części: Powierzchnie

STAWY- POŁĄCZENIA MAZIOWE

W każdy stawie wyróżniamy trzy zasadnicze części:
Powierzchnie stawowe
Torebkę stawową
Jamę

stawową
Na ogół powierzchnie stawowe są pokryte chrząstką szklistą
Kształt powierzchni stawowych uzależniony jest od funkcji stawu- mogą one przybierać kształt wycinka kuli, dołu, panewki, mogą być eliptyczne, siodełkowate lub płaskie
Слайд 7

Слайд 8

STAW Najgrubsza warstwa chrząstki stawowej występuje w tych okolicach powierzchni stawowych,

STAW

Najgrubsza warstwa chrząstki stawowej występuje w tych okolicach powierzchni stawowych, które

są narażone na największe tarcie
Na ogół wszystkie chrząstki stawowe są pozbawione naczyń krwionośnych i nerwów
Ponieważ chrząstka stawowa nie posiada ochrzęstnej, regeneracja nie jest prawie możliwa. W miejscu ubytku chrząstki stawowej wytwarza się zastępcza tkanka włóknisto- chrzęstna.
Слайд 9

STAW TOREBKA STAWOWA BŁONA WŁÓKNISTA BŁONA MAZIOWA MAŹ WIĘZADŁA STAWOWE OBRĄBKI STAWOWE KRĄŻKI STAWOWE ŁĄKOTKI STAWOWE

STAW

TOREBKA STAWOWA
BŁONA WŁÓKNISTA
BŁONA MAZIOWA
MAŹ
WIĘZADŁA STAWOWE
OBRĄBKI STAWOWE
KRĄŻKI STAWOWE
ŁĄKOTKI STAWOWE

Слайд 10

KRĘGOSŁUP

KRĘGOSŁUP

Слайд 11

OGÓLNA BUDOWA KRĘGU

OGÓLNA BUDOWA KRĘGU

Слайд 12

KRZYWIZNY KRĘGOSŁUPA- wady

KRZYWIZNY KRĘGOSŁUPA- wady

Слайд 13

KOŃCZYNA GÓRNA- budowa

KOŃCZYNA GÓRNA- budowa

Слайд 14

KOŃCZYNA GÓRNA OBOJCZYK Wygięty na kształt litery S Zbudowany na kształt

KOŃCZYNA GÓRNA

OBOJCZYK
Wygięty na kształt litery S
Zbudowany na kształt kości długiej ale

nie ma jamy szpikowej
ŁOPATKA
Typowa kość płaska, trójkątnego kształtu, przylega do tylnej ściany klatki piersiowej
KOŚĆ RAMIENNA
Kość długa
Слайд 15

KOŃCZYNA GÓRNA KOŚCI PRZEDRAMIENIA: KOŚĆ ŁOKCIOWA, KOŚĆ PROMIENIOWA KOŚCI RĘKI: KOŚCI

KOŃCZYNA GÓRNA

KOŚCI PRZEDRAMIENIA: KOŚĆ ŁOKCIOWA, KOŚĆ PROMIENIOWA
KOŚCI RĘKI: KOŚCI NADGARSTKA, KOŚCI

ŚRÓDRĘCZA, KOŚCI PALCÓW
Dzieli się na trzy odcinki: kości nadgarstka, śródręcza i palców, obejmuje on 27 kości
Слайд 16

KOŃCZYNA GÓRNA STAW MOSTKOWO- OBOJCZYKOWY STAW BARKOWO- OBOJCZYKOWY WIĘZOZROSTY ŁOPATKI STAW

KOŃCZYNA GÓRNA

STAW MOSTKOWO- OBOJCZYKOWY
STAW BARKOWO- OBOJCZYKOWY
WIĘZOZROSTY ŁOPATKI
STAW RAMIENNY
STAW ŁOKCIOWY
STAW PROMIENIOWO- ŁOKCIOWY

DALSZY
STAWY RĘKI
Слайд 17

KOŃCZYNA DOLNA

KOŃCZYNA DOLNA

Слайд 18

KOŃCZYNA DOLNA KOŚĆ MIEDNICZNA KOŚĆ BIODROWA KOŚĆ KULSZOWA KOŚĆ ŁONOWA

KOŃCZYNA DOLNA

KOŚĆ MIEDNICZNA
KOŚĆ BIODROWA
KOŚĆ KULSZOWA
KOŚĆ ŁONOWA

Слайд 19

KOŃCZYNA DOLNA PANEWKA KOŚĆ UDOWA RZEPKA

KOŃCZYNA DOLNA

PANEWKA
KOŚĆ UDOWA
RZEPKA

Слайд 20

KOŃCZYNA DOLNA KOŚĆ PISZCZELOWA KOŚĆ STRZAŁKOWA KOŚCI STĘPU KOŚĆ SKOKOWA, KOŚĆ PIĘTOWA, KOŚCI PALCÓW STOPY

KOŃCZYNA DOLNA
KOŚĆ PISZCZELOWA
KOŚĆ STRZAŁKOWA
KOŚCI STĘPU
KOŚĆ SKOKOWA,
KOŚĆ PIĘTOWA,
KOŚCI PALCÓW STOPY

Слайд 21

KOŃCZYNA DOLNA STAW KRZYŻOWO- BIODROWY SPOJENIE ŁONOWE MIEDNICA JAKO CAŁOŚĆ

KOŃCZYNA DOLNA

STAW KRZYŻOWO- BIODROWY
SPOJENIE ŁONOWE
MIEDNICA JAKO CAŁOŚĆ

Слайд 22

KOŃCZYNA DOLNA STAW BIODROWY STAW KOLANOWY

KOŃCZYNA DOLNA

STAW BIODROWY
STAW KOLANOWY

Слайд 23

KOŃCZYNA DOLNA STAWY STOPY SKLEPIENIE STOPY

KOŃCZYNA DOLNA

STAWY STOPY
SKLEPIENIE STOPY

Слайд 24

OGÓLNA BUDOWA MIĘŚNI

OGÓLNA BUDOWA MIĘŚNI

Слайд 25

OGÓLNA BUDOWA MIĘŚNI TKANKA MIĘSNIOWA TKANKA MIĘSNIOWA GŁADKA

OGÓLNA BUDOWA MIĘŚNI

TKANKA MIĘSNIOWA
TKANKA MIĘSNIOWA GŁADKA

Слайд 26

OGÓLNA BUDOWA MIĘŚNI TKANKA MIĘŚNIOWA POPRZECZNIE PRĄŻKOWANA SERCA TKANKA MIĘSNIOWA POPRZECZNE PRĄŻKOWANA SZKIELETOWA

OGÓLNA BUDOWA MIĘŚNI

TKANKA MIĘŚNIOWA POPRZECZNIE PRĄŻKOWANA SERCA
TKANKA MIĘSNIOWA POPRZECZNE PRĄŻKOWANA SZKIELETOWA

Слайд 27

BUDOWA I CZYNNOŚCI MIĘŚNI SZKIELETOWYCH Mięsień szkieletowy zbudowany jest z brzuśćca,

BUDOWA I CZYNNOŚCI MIĘŚNI SZKIELETOWYCH

Mięsień szkieletowy zbudowany jest z brzuśćca, będącego skupiskiem włókien mięśniowych,

oraz ścięgien, które przyczepiają większość mięśni do szkieletu.
Tylko mięśnie powierzchniowe tkwią całkowicie w skórze (np. mięśnie mimiczne twarzy).
Niektóre mięśnie mogą posiadać więcej brzuśćców – nazywane są wówczas odpowiednio dwugłowymi, trójgłowymi itd.
Слайд 28

BUDOWA I CZYNNOŚCI MIĘŚNI SZKIELETOWYCH Ze względu na kształt wyróżnia się

BUDOWA I CZYNNOŚCI MIĘŚNI SZKIELETOWYCH

Ze względu na kształt wyróżnia się mięśnie: –

długie (mięśnie kończyn), – szerokie (mięśnie jam ciała, niektóre mięśnie grzbietu), – krótkie (np. mięśnie kręgosłupa), – mieszane (np. zwieracze).
Pod względem czynności wyróżnia się: – zginacze i prostowniki (albo przywodziciele i odwodziciele), – mięśnie synergistyczne (współdziałają w wykonywaniu tego samego ruchu) i antagonistyczne (działają przeciwstawnie).
Ze względu na lokalizację wyróżnia się: – mięśnie głowy (np. mięśnie mimiczne, żuciowe), – mięśnie szyi (np. mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy umożliwiający ruchy głowy), – mięśnie tułowia (np. mięsień piersiowy większy oraz mięsień najszerszy grzbietu poruszające ramieniem, mięśnie międzyżebrowe i przepona uczestniczące w wentylacji płuc), – mięśnie brzucha (np. mięsień prosty brzucha), – mięśnie kończyny górnej (np.mięsień dwugłowy ramienia, tzw. biceps, mięsień naramienny), – mięśnie kończyny dolnej (np. mięsień pośladkowy wielki, mięsień czworogłowy uda, mięsień brzuchaty łydki).
Слайд 29

MECHANIKA MIĘŚNI Mięśnie charakteryzuje sprężystość, napięcie umożliwiające szybszą reakcję na pobudzenie

MECHANIKA MIĘŚNI

Mięśnie charakteryzuje sprężystość, napięcie umożliwiające szybszą reakcję na pobudzenie oraz

zdolność do skurczu. Objawem pracy mięśni jest ich skurcz, który następuje pod wpływem impulsu nerwowego docierającego do włókna mięśniowego za pośrednictwem nerwu ruchowego.
Слайд 30

RODZAJE SKURCZÓW MIĘŚNIA IZOMETRYCZNY KONCENTRYCZNY EKSCENTRYCZNY

RODZAJE SKURCZÓW MIĘŚNIA

IZOMETRYCZNY
KONCENTRYCZNY
EKSCENTRYCZNY

Слайд 31

RODZAJE WŁÓKIEN MIĘŚNIOWYCH Włókna szybkokurczliwe odpowiedzialne są za wykonywanie szybkiej, dynamicznej

RODZAJE WŁÓKIEN MIĘŚNIOWYCH

Włókna szybkokurczliwe
odpowiedzialne są za wykonywanie szybkiej, dynamicznej pracy mięśni takiej

jak na przykład sprinty, dynamiczne wymachy czy rwania oraz uderzenia w sportach walki.
Włókna wolnokurczliwe
z kolei są to tkanki odpowiedzialne za wykonywanie ciężkiej, jednak wolniejszej, jednostajnej pracy mięśni. Ten typ włókien aktywowany jest przy różnego rodzaju sportach wytrzymałościowych, takich jak bieganie długodystansowe i typowo siłowych, takich jak statyczne podnoszenie ciężarów.
Слайд 32

DŁUG TLENOWY Dług tlenowy („zakwasy”). Przy dużym wysiłku w stanie niedotlenienia

DŁUG TLENOWY

Dług tlenowy („zakwasy”).
Przy dużym wysiłku w stanie niedotlenienia dochodzi

do zmęczenia mięśni. Polega on na niemożliwości wykonania skurczu elementów kurczliwych i zmian procesów metabolicznych.
Powoduje to nagromadzenie się w mięśniach produktów metabolizmu: kwasu fosforowego, kwasu mlekowego, które zmniejszają kurczliwość włókien.
Aby utlenić kwas mlekowy i odnowić zapas kwasu fosfokreatynowego konieczne jest doprowadzenie tlenu.
Niedobór tlenu w czasie wysiłku określany jest jako dług tlenowy.
Dług ten jest wyrównany dopiero po wysiłku, gdy dochodzi do większej wentylacji płuc i zwiększonego zapotrzebowania na tlen.
Слайд 33

Слайд 34

POSZCZEGÓLNE GRUPY MIĘŚNIOWE

POSZCZEGÓLNE GRUPY MIĘŚNIOWE

Слайд 35

MIĘŚNIE GRZBIETU

MIĘŚNIE GRZBIETU

Слайд 36

MIĘŚNIE KOLCOWO- RAMIENNE M. CZWOROBOCZNY M. NAJSZERSZY GRZBIETU M. RÓWNOLEGŁOBOCZNY M. DŹWIGACZ ŁOPATKI

MIĘŚNIE KOLCOWO- RAMIENNE
M. CZWOROBOCZNY
M. NAJSZERSZY GRZBIETU
M. RÓWNOLEGŁOBOCZNY
M. DŹWIGACZ ŁOPATKI

Слайд 37

MIĘSIEŃ CZWOROBOCZNY

MIĘSIEŃ CZWOROBOCZNY

Слайд 38

MIĘSIEŃ NAJSZERSZY GRZBIETU

MIĘSIEŃ NAJSZERSZY GRZBIETU

Слайд 39

MIĘŚNIE RÓWNOLEGŁOBOCZNE

MIĘŚNIE RÓWNOLEGŁOBOCZNE

Слайд 40

MIĘSIEŃ DŹWIGACZ ŁOPATKI

MIĘSIEŃ DŹWIGACZ ŁOPATKI

Слайд 41

MIĘŚNIE KOLCOWO- ŻEBROWE M. ZĘBATY

MIĘŚNIE KOLCOWO- ŻEBROWE

M. ZĘBATY

Слайд 42

PROSTOWNIK GRZBIETU

PROSTOWNIK GRZBIETU

Слайд 43

MIĘSIEŃ NAJDŁUŻSZY

MIĘSIEŃ NAJDŁUŻSZY

Слайд 44

MIĘŚNIE SZYI

MIĘŚNIE SZYI

Слайд 45

PRZEPONA

PRZEPONA

Слайд 46

MIĘŚNIE BRZUCHA

MIĘŚNIE BRZUCHA

Слайд 47

DNO MIEDNICY

DNO MIEDNICY

Слайд 48

MIĘŚNIE KOŃCZYNY GÓRNEJ

MIĘŚNIE KOŃCZYNY GÓRNEJ

Слайд 49

MIĘSIEŃ NARAMIENNY

MIĘSIEŃ NARAMIENNY

Слайд 50

MIĘSIEŃ NADGRZEBIENIOWY

MIĘSIEŃ NADGRZEBIENIOWY

Слайд 51

MIĘSIEŃ PODGRZEBIENIOWY

MIĘSIEŃ PODGRZEBIENIOWY

Слайд 52

DWUGŁOWY RAMIENIA

DWUGŁOWY RAMIENIA

Слайд 53

MIĘSIEŃ KRUCZO- RAMIENNY

MIĘSIEŃ KRUCZO- RAMIENNY

Слайд 54

MIĘSIEŃ RAMIENNY

MIĘSIEŃ RAMIENNY

Слайд 55

MIĘSIEŃ TRÓJGŁOWY RAMIENIA

MIĘSIEŃ TRÓJGŁOWY RAMIENIA

Слайд 56

MIĘSIEŃ ŁOKCIOWY

MIĘSIEŃ ŁOKCIOWY

Слайд 57

MIĘŚNIE PRZEDRAMIENIA- GRUPA PRZEDNIA M. NAWROTNY OBŁY M. ZGINACZ PROMIENIOWY NADGARSTKA

MIĘŚNIE PRZEDRAMIENIA- GRUPA PRZEDNIA

M. NAWROTNY OBŁY
M. ZGINACZ PROMIENIOWY NADGARSTKA
M. DŁONIOWY DŁUGI
M.

ZGINACZ ŁOKCIOWY NADGARSTKA
M. ZGINACZ ŁOKCIOWY NADGARSTKA
M. ZGINACZ POWIERZCHNIOWY PALCÓW
M. ZGINACZ GŁĘBOKI PALCÓW
M. ZGINACZ DŁUGI KCIUKA
M. NAWROTNY CZWOROBOCZNY
Слайд 58

MIĘŚNIE PRZEDRAMIENIA- GRUPA TYLNA M. PROSTOWNIK PALCÓW M. PROSTOWNIK PALCA MAŁEGO

MIĘŚNIE PRZEDRAMIENIA- GRUPA TYLNA

M. PROSTOWNIK PALCÓW
M. PROSTOWNIK PALCA MAŁEGO
M. PROSTOWNIK ŁOKCIOWY

NADGARSTKA
M. ODWODZICIEL DŁUGI KCIUKA
M. PROSTOWNIK KRÓTKI KCIUKA
M. PROSTOWNIK DŁUGI KCIUKA
P. PROSTOWNIK WSKAZICIELA
Слайд 59

MIĘŚNIE PRZEDRAMIENIA- GRUPA BOCZNA M. RAMIENNO- PROMIENIOWY M. PROSTOWNIK PROMIENIOWY DŁUGI

MIĘŚNIE PRZEDRAMIENIA- GRUPA BOCZNA

M. RAMIENNO- PROMIENIOWY
M. PROSTOWNIK PROMIENIOWY DŁUGI NADGARSTKA
M. PROSTOWNIK

PROMIENIOWY KRÓTKI NADGARSTKA
M. ODWRACACZ
Слайд 60

MIĘŚNIE RĘKI

MIĘŚNIE RĘKI

Слайд 61

MIĘŚNIE KOŃCZYNY DOLNEJ

MIĘŚNIE KOŃCZYNY DOLNEJ

Слайд 62

MIĘSIEŃ BIODROWO- LĘDŹWIOWY

MIĘSIEŃ BIODROWO- LĘDŹWIOWY

Слайд 63

MIĘSIEŃ BIODROWY

MIĘSIEŃ BIODROWY

Слайд 64

MIĘSIEŃ LĘDŹWIOWY MNIEJSZY i WIĘKSZY

MIĘSIEŃ LĘDŹWIOWY MNIEJSZY i WIĘKSZY

Слайд 65

MIĘSIEŃ POŚLADKOWY WIELKI

MIĘSIEŃ POŚLADKOWY WIELKI

Слайд 66

MIĘSIEŃ NAPINACZ POWIĘZI SZEROKIEJ

MIĘSIEŃ NAPINACZ POWIĘZI SZEROKIEJ

Слайд 67

MIĘSIEŃ POŚLADKOWY ŚREDNI

MIĘSIEŃ POŚLADKOWY ŚREDNI

Слайд 68

MIĘSIEŃ POŚLADKOWY MAŁY

MIĘSIEŃ POŚLADKOWY MAŁY

Слайд 69

MIĘSIEŃ GRUSZKOWATY

MIĘSIEŃ GRUSZKOWATY

Слайд 70

MIĘSIEŃ CZWOROBOCZNY UDA

MIĘSIEŃ CZWOROBOCZNY UDA

Слайд 71

MIĘSIEŃ KRAWIECKI

MIĘSIEŃ KRAWIECKI

Слайд 72

MIĘSIEŃ CZWOROGŁOWY UDA MIĘSIEŃ PROSTY UDA M. OBSZERNY BOCZNY M. OBSZERNY

MIĘSIEŃ CZWOROGŁOWY UDA

MIĘSIEŃ PROSTY UDA
M. OBSZERNY BOCZNY
M. OBSZERNY PRZYŚRODKOWY
M. OBSZERNY POŚREDNI
M.

STAWOWY KOLANA
Слайд 73

MIĘŚNIE PRZYWODZICIELE- DŁUGI, KRÓTKI, WIELKI

MIĘŚNIE PRZYWODZICIELE- DŁUGI, KRÓTKI, WIELKI

Слайд 74

MIĘSIEŃ PÓŁŚCIĘGNISTY I PÓŁBŁONIASTY

MIĘSIEŃ PÓŁŚCIĘGNISTY I PÓŁBŁONIASTY

Слайд 75

MIĘSIEŃ DWUGŁOWY UDA

MIĘSIEŃ DWUGŁOWY UDA

Слайд 76

MIĘŚNIE GOLENI M. PISZCZELOWY PRZEDNI M. PROSTOWNIK DŁUGI PALCÓW M. STRZAŁOWY

MIĘŚNIE GOLENI

M. PISZCZELOWY PRZEDNI
M. PROSTOWNIK DŁUGI PALCÓW
M. STRZAŁOWY TRZECI
M. PROSTOWNIK DŁUGI

PALUCHA
M. STRZAŁKOWY DŁUGI
M. STRZAŁKOWY KRÓTKI
M. PODESZWOWY
M. PODKOLANOWY
M. ZGINACZ DŁUGI PALCÓW
M. PISZCZELOWY TYLNY
M. ZGINACZ DŁUGI PALUCHA
M. TRÓJŁOWY ŁYDKI: M. BRZUCHATY ŁYDKI I M. PŁASZCZKOWATY
Слайд 77

MIĘSIEŃ TRÓJGŁOWY ŁYDKI

MIĘSIEŃ TRÓJGŁOWY ŁYDKI

Слайд 78

MIĘŚNIE STOPY MM. WYNIOSŁOŚCI PRZYŚRODKOWEJ MM. WYNIOSŁOŚCI BOCZNEJ MM. WYNIOSŁOŚCI POŚREDNIEJ

MIĘŚNIE STOPY

MM. WYNIOSŁOŚCI PRZYŚRODKOWEJ
MM. WYNIOSŁOŚCI BOCZNEJ
MM. WYNIOSŁOŚCI POŚREDNIEJ
M. PROSTOWNIK KRÓTKI PALCÓW
M.

PROSTOWNIK KRÓTK PALUCHA
M. ODWODZICIEL PALUCHA
M. PRZYWODZICIEL PALUCHA
ODWODZICIEL PALCA MAŁEGO
ZGINACZ KRÓTKI PALCA MAŁEGO
M. ZGINACZ KRÓTKI PALCÓW
M. CZWOROBOCZNY PODESZWY
M. GLISTOWATE
M. MIĘDZYKOSTNE
Слайд 79

ZESTAWIENIE CZYNNOŚCIOWE MIĘŚNI W praktyce

ZESTAWIENIE CZYNNOŚCIOWE MIĘŚNI

W praktyce

Слайд 80

Слайд 81

Diagnoza hematologiczna, biomechaniczna i fizjologiczna treningu wytrzymałościowego i siłowego

Diagnoza hematologiczna, biomechaniczna i fizjologiczna treningu wytrzymałościowego i siłowego

Слайд 82

Pośrednie metody wyznaczania max poboru tlenu test Astrand-Ryhming, PWC170, test Coopera,

Pośrednie metody wyznaczania max poboru tlenu

test Astrand-Ryhming,
PWC170,
test Coopera, to

12-minutowy bieg, w którym badany przebiega jak najdłuższy dystans. Na podstawie wyniku biegu oblicza się maksymalny pobór tlenu
Слайд 83

Maksymalny pobór tlenu Maksymalny pobór tlenu minimalnie zwiększa się po osiągnięciu

Maksymalny pobór tlenu

Maksymalny pobór tlenu minimalnie zwiększa się po osiągnięciu wieku

dojrzałości. Czas dojrzewania jest najlepszym okresem jego podnoszenia i diagnozowania. W wieku dorosłym jego pomiar może wskazywać na predyspozycje do tego rodzaju wysiłku.
Od maksymalnego poboru tlenu ważniejsza jest zdolność wykorzystania dużej ilości tlenu zanim wysiłek wkroczy w próg przemian beztlenowych.
Ta cecha organizmu podlega wytrenowaniu.
Слайд 84

Wyznaczenie progu przemian beztlenowych Wyznaczenie progu przemian beztlenowych pozwala monitorować postępy

Wyznaczenie progu przemian beztlenowych

Wyznaczenie progu przemian beztlenowych pozwala monitorować postępy w

treningu i wyznaczać strefy tętna, w których powinny odbywać się treningi. Oznaczenie progu polega na uchwyceniu intensywności wysiłku, która powoduje gwałtowny wzrost mleczanu we krwi.
Trening ma za zadanie przesuwać ten próg w górę, umożliwiając wykonywanie większej ilości pracy podprogowej, zanim gwałtowne stężenie mleczanu nastąpi.
Слайд 85

Wyznaczenie progu przemian beztlenowych Próg przemian beztlenowych można wyznaczyć metodą wentylacyjną,

Wyznaczenie progu przemian beztlenowych

Próg przemian beztlenowych można wyznaczyć metodą wentylacyjną, monitorowaniem

nagłego wzrostu wentylacji minutowej płuc, wydzielania dwutlenku węgla i korelowania tej sytuacji z osiąganiem progu.
Слайд 86

Wyznaczenie progu przemian beztlenowych Najdokładniejszymi są metody inwazyjne. Polegają na wykonywaniu

Wyznaczenie progu przemian beztlenowych

Najdokładniejszymi są metody inwazyjne.
Polegają na wykonywaniu wysiłku o

wzrastającej intensywności.
Przyjmuje się, że gdy organizm osiągnie stężenie 4 mmol/l kwasu mlekowego we krwi, to osiąga próg przemian beztlenowych.
Najprostszą metodą wyznaczenia tego progu jest obserwacja reakcji organizmu na wysiłek. Głęboki i mocny oddech, oznacza, że wchodzimy na próg przemian beztlenowych.
Слайд 87

Wyznaczenie progu przemian beztlenowych Najlepszą metodą diagnozowania efektów pracy wytrzymałościowej jest

Wyznaczenie progu przemian beztlenowych

Najlepszą metodą diagnozowania efektów pracy wytrzymałościowej jest wskaźnik

maksymalnej równowagi mleczanowej (MLSS).
Polega na wyznaczeniu górnej wartości stężenia mleczanu we krwi, gdy zachowana jest równowaga pomiędzy jego produkcją a utylizacją.
Слайд 88

W diagnostyce reakcji organizmu na bodziec wysiłkowy skuteczne jest określanie aktywności

W diagnostyce reakcji organizmu na bodziec wysiłkowy skuteczne jest określanie aktywności

enzymów we krwi, kinazy kreatynowej i dehydrogenazy mleczanowej. Informuje ona, w sposób pośredni, o stanie funkcjonalnym organizmu.
Слайд 89

Badając efekty treningu siłowego zależy nam na ocenie stanu anabolicznego. Chcielibyśmy,

Badając efekty treningu siłowego zależy nam na ocenie stanu anabolicznego. Chcielibyśmy,

aby ilość hormonów budujących mięśnie brały górę, nad tymi, które degradują białko. Wskaźnikiem, który najtrafniej oddaje ten stan jest wskaźnik testosteron/kortyzol (T/C). Testosteron jest hormonem anabolicznym. Kortyzol należy do glukokortykoidów i ma działania kataboliczne.
Слайд 90

Testosteron i kortyzol Celem treningu siłowego jest wywołanie w organizmie trwałych

Testosteron i kortyzol

Celem treningu siłowego jest wywołanie w organizmie trwałych zmian

w reakcjach hormonalnych w odpowiedzi na trening, zmian w kierunku wzrostu wskaźnika testosteron/kortyzol.
Слайд 91

Testosteron i kortyzol Wskaźnik ten ma istotne znaczenie w ocenie naszej

Testosteron i kortyzol

Wskaźnik ten ma istotne znaczenie w ocenie naszej dyspozycji

psychofizycznej. Niska jego wartość może sygnalizować przetrenowanie organizmu, nasilenie procesów katabolicznych. Efekty treningowe należy mierzyć swoiście, adekwatnie do wielkości zmian, jakie w układach naszego organizmu trening wywołuje.
Слайд 92

Trening siłowy zaczyna się od… głowy! Cele powinny być również sprecyzowane

Trening siłowy zaczyna się od… głowy!

Cele powinny być również sprecyzowane i mierzalne.

Nie wystarczy zaplanować: „chce poprawić wygląd, zdrowie i sprawność fizyczną”. Należy jeszcze określić, czym będą się przejawiać konkretne zmiany i w jaki sposób można je oszacować (np. zmniejszenie zawartości tkanki tłuszczowej o kilka procent, zmniejszenie obwodu w pasie o 5 centymetrów, zredukowanie masy ciała o 5 kg, przybranie kilograma beztłuszczowej masy ciała itp.).
Należy również wyznaczyć czas potrzebny na ich realizację (zarówno w aspekcie krótko-, jak i długoterminowym). Dopiero tak określone cele treningowe pozwolą na właściwe rozplanowanie ćwiczeń i monitorowanie osiąganych postępów, a tym samym ocenę skuteczności podejmowanego wysiłku. A świadomość dobrze wykonywanego treningu i osiąganych efektów będzie doskonałą motywacją do dalszej pracy nad sobą.
Слайд 93

„Lepiej dmuchać na zimne…” Dla własnego bezpieczeństwa przed podjęciem regularnych ćwiczeń

„Lepiej dmuchać na zimne…”

Dla własnego bezpieczeństwa przed podjęciem regularnych ćwiczeń siłowych

warto skonsultować się z lekarzem. Dotyczy to zwłaszcza osób, które ze względu na wiek (po 35. rż.), otyłość, styl życia (mała aktywność fizyczna, stosowane używki), stan fizjologiczny (np. ciąża) i niektóre choroby (zwłaszcza układu krążenia, oddechowego i aparatu ruchu) należą do tzw. grupy zwiększonego ryzyka.
Слайд 94

Wyznacz cel… by nie błądzić Aby wysiłek wkładany w trening przynosił

Wyznacz cel… by nie błądzić

Aby wysiłek wkładany w trening przynosił rezultaty, należy

określić cele i wybrać metodę – „drogę” do nich prowadzącą. Sporadyczna, spontaniczna, nierozplanowana aktywność nie przyniesie oczekiwanych rezultatów (i to bez względu na intensywność wysiłku).
Cel podjęcia treningu siłowego może być różny:
poprawa ogólnej sprawności fizycznej i samopoczucia w ramach treningu zdrowotnego
zwiększenie masy mięśniowej
wyszczuplenie, wysmuklenie sylwetki
poprawa siły maksymalnej
zwiększenie wytrzymałości siłowej.
Слайд 95

Należy pamiętać, iż ćwiczenia siłowe, choć są doskonałym orężem treningu zdrowotnego,

Należy pamiętać, iż ćwiczenia siłowe, choć są doskonałym orężem treningu zdrowotnego,

mogą być również „bronią obosieczną”.
Nieprawidłowy dobór ćwiczeń, błędna technika ich wykonywania, zbyt duże obciążenia i zaburzony proces regeneracyjny mogą prowadzić do przeciążenia aparatu ruchu, przetrenowania, kontuzji i innych poważnych konsekwencji zdrowotnych. Niezwykle istotne jest więc, aby przed przystąpieniem do treningu siłowego zapoznać się z podstawowymi zasadami oraz zaleceniami pozwalającymi na bezpieczne i skuteczne realizowanie tej formy treningu.
Слайд 96

Cele te mogą się zazębiać i wszystkie być realizowane w ramach

Cele te mogą się zazębiać i wszystkie być realizowane w ramach treningu zdrowotnego,

należy jednak uwzględnić ich realność i osiągalność. Powinny być zatem dostosowane do naszych aktualnych możliwości.
Postawienie za cel, zwłaszcza przez osobę początkującą, wypracowania w miesiąc idealnej sylwetki modelki lub modela z okładek kolorowych czasopism jest czymś nierealnym, prowadzącym do zniechęcenia i rezygnacji z dalszych wysiłków.
Слайд 97

Zalecenia dotyczące realizacji treningu siłowego w ramach treningu zdrowotnego Aby uzyskać

Zalecenia dotyczące realizacji treningu siłowego w ramach treningu zdrowotnego

Aby uzyskać korzystne efekty

zdrowotne, należy wykonywać ćwiczenia siłowe co najmniej 2 razy w tygodniu, w nienastępujących po sobie dniach. Powinny one angażować wszystkie większe grupy mięśniowe, poprawiając ich silę i wytrzymałość. Czas trwania treningu to około 20–60 minut.
Wybór ODPOWIEDNIEJ metody treningowej
Слайд 98

Pierwsze treningi Bez względu na wyznaczone cele i wybraną metodę treningową

Pierwsze treningi

Bez względu na wyznaczone cele i wybraną metodę treningową pierwsze treningi

należy poświęcić na tzw. etap wczesnej adaptacji, który trwa około 3–6 tygodni (w zależności od wyjściowego poziomu sprawności fizycznej). Jest on przeznaczony na zapoznanie się z prawidłową techniką wykonywania ćwiczeń, poznanie własnych możliwości siłowych oraz zaadaptowanie organizmu do specyfiki wysiłku siłowego.
Слайд 99

Pierwsze treningi Pierwsze 2–4 treningi mają na celu: zapoznanie z ćwiczeniami,

Pierwsze treningi

Pierwsze 2–4 treningi mają na celu:
zapoznanie z ćwiczeniami, które będą wykonywane

podczas treningu – należy je wykonywać poprawnie technicznie, płynnie i rytmicznie, z zastosowaniem niewielkiego obciążenia
opanowanie poprawnego rytmu oddechowego – wstrzymywanie oddechu podczas ćwiczenia może powodować zaburzenia funkcji krążeniowo-oddechowych; prawidłowy rytm oddechowy to wdech – podczas opuszczania ciężaru (w fazie odprężającej), wydech – podczas podnoszenia ciężaru (w fazie pracy właściwej)
ustalenie obciążenia początkowego i liczby powtórzeń danego ćwiczenia – nie należy stosować ciężaru maksymalnego; w celu wyznaczenia własnych możliwości siłowych należy stosować metodę pośredniego szacowania siły maksymalnej