Содержание
- 2. Жоспары: І. Кіріспе ІІ. Негізгі бөлім Актиномициттердің таксономиясы, морфологиясы,тинкториалдық қасиеттері Актиномициттердің ферменттік белсенділігі, антигендік қасиеті, резистенттілігі,
- 3. Кіріспе Актиномикоз – жеделдеу немесе созылмалы түрде өтетін, клиникалық көрінісі көп түрлі – іріңдеу, абцесс, жыланкөз
- 4. Таксономиясы Қоздырғыштардың басым көпшілігі Actynomyces туыстастығына жатады. Ең жиі кездесетіні анаэробты түрі - A.israelii, кейбір түрлері
- 5. Дақылдандыру Тыныс алуы бойынша – облигатты анаэробтар, факультативті анаэробтар, капнофилдер. Баяу өседі (7-10 тәулік). Қанды агарда
- 6. АКТИНОМИЦЕТТЕРДІҢ НЕГІЗГІ ДИФФЕРЕНЦИАЦИЯЛЫҚ БЕЛГІЛЕРІ
- 7. Ферменттік белсенділігі Хемоорганотрофтар. Көмірсуларды газсыз, қышқылға дейін ыдыратады (сірке, құмырсқа, сүт, янтарь қышқылына дейін). Индол түзбейді.
- 8. Антигендік қасиеті. Резистенттілігі. Жасуша қабырғасының түрспецификалық антигендері дифференциялаушы белгілері болып табылады. ИФТ көмегімен 6 серологиялық топтарға
- 9. Актиномикоздар эпидемиологиясының ерекшеліктері: Сапроноздар. Жұқтыру көздері: қоршаған орта объектілері, науқастар мен бактерио-тасымалдаушылар. Жұғу механизмі: аэрогенді. Таралу
- 10. Патогенезі Актиномикоз – аэробты және факультативті анаэробты актиномицеттер тудыратын адам және жануарлардың созылмалы инфекциясы. Олар ауыз
- 11. Гранулемалық қабыну Клиникалық көріністері Полиморфты Орналасуы бойынша мойынды-беттік, торакалді, абдоминалді, зәр шығару-жыныстық, сүйек-буындық, сепсистік т.б. Түрлерін
- 12. Иммунитеті Аз кернеулі, ЖСБТ (ГЗТ) түзіледі. Толығымен зерттелмеген. Пенициллин, эритромицин, тетрациклин, клиндамицинге сезімтал. Арнайы алдын алуы
- 13. Микробиологиялық диагноз қою үшін келесі әдістерді қолданады: Микроскопиялық әдіс. Зерттеу материалы – қақырық, ликвор, ірің, пунктаттар,
- 14. Қорытынды Актиномикоз дертінеең бірінші болып 1845 жылы B. Langenbek сипаттама берген. Кейинирек 1877 жылы неміс ветеринары
- 16. Скачать презентацию